Η εμπάθεια ως έννοια συνανθρωπιάς
Θεοδωρής Τσιαμίτας
Η εμπάθεια, με την αρχική, εξ'ορισμού θετική, ετοιμολογική της έννοια, λειτουργεί στον νοητικό χώρο όπως το εμβόλιο στον βιολογικό. Έχοντας την ικανότητα να νιώσουμε το πώς νιώθει ο άλλος όχι μόνο μπορούμε πραγματικά να τον βοηθήσουμε, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να τον πληγώσουμε, που είναι πολύ σημαντικό, ειδικότερα όταν υποφέρει ήδη, αλλά ταυτόχρονα λόγω της νοητικής αυτής προσομοίωσης βλέπουμε πώς θα λειτουργούσαμε κι οι ίδιοι σε όμοια κατάσταση. Τιθασεύοντας τα αντανακλαστικά μας μέσω της σκέψης μας. Αυτό δεν είναι απλώς μια λεπτομέρεια καθώς με παρόμοιο τρόπο με το εμβόλιο που εισχωρεί εξασθενημένα μικρόβια στον οργανισμό ώστε να παράξει αντισώματα δίχως να κινδυνεύσει πραγματικά απο την ασθένεια, ώστε να είναι για το μέλλον έτοιμος να την αντιμετωπίσει πριν καν εκδηλωθεί, σε περίπτωση προσβολής του απο αυτή, η εμπάθεια μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα πρόβλημα το οποίο ενώ δεν μας βάλλει την στιγμή εκείνη, εν δυνάμει θα παρουσιαστεί στο μέλλον. Έτσι μέσω του άλλου και λόγω εμπάθειας εκπαιδευόμαστε. Η εμπάθεια λοιπόν είναι μια ένοια τόσο ανθρώπινη, που λειτουργεί καθαρά ως συνανθρωπιά επι του πρακτέου διότι μας δίνει την δυνατότητα να βοηθούμε αληθινά όλα τα θύματα, χωρίς καν να είναι ανάγκη να μας το ζητήσουν και παράλληλα μας προετοιμάζει και μας δυναμώνει κάνοντάς μας πιό ανθεκτικούς.
Θεοδωρής Τσιαμίτας
Η εμπάθεια, με την αρχική, εξ'ορισμού θετική, ετοιμολογική της έννοια, λειτουργεί στον νοητικό χώρο όπως το εμβόλιο στον βιολογικό. Έχοντας την ικανότητα να νιώσουμε το πώς νιώθει ο άλλος όχι μόνο μπορούμε πραγματικά να τον βοηθήσουμε, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να τον πληγώσουμε, που είναι πολύ σημαντικό, ειδικότερα όταν υποφέρει ήδη, αλλά ταυτόχρονα λόγω της νοητικής αυτής προσομοίωσης βλέπουμε πώς θα λειτουργούσαμε κι οι ίδιοι σε όμοια κατάσταση. Τιθασεύοντας τα αντανακλαστικά μας μέσω της σκέψης μας. Αυτό δεν είναι απλώς μια λεπτομέρεια καθώς με παρόμοιο τρόπο με το εμβόλιο που εισχωρεί εξασθενημένα μικρόβια στον οργανισμό ώστε να παράξει αντισώματα δίχως να κινδυνεύσει πραγματικά απο την ασθένεια, ώστε να είναι για το μέλλον έτοιμος να την αντιμετωπίσει πριν καν εκδηλωθεί, σε περίπτωση προσβολής του απο αυτή, η εμπάθεια μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα πρόβλημα το οποίο ενώ δεν μας βάλλει την στιγμή εκείνη, εν δυνάμει θα παρουσιαστεί στο μέλλον. Έτσι μέσω του άλλου και λόγω εμπάθειας εκπαιδευόμαστε. Η εμπάθεια λοιπόν είναι μια ένοια τόσο ανθρώπινη, που λειτουργεί καθαρά ως συνανθρωπιά επι του πρακτέου διότι μας δίνει την δυνατότητα να βοηθούμε αληθινά όλα τα θύματα, χωρίς καν να είναι ανάγκη να μας το ζητήσουν και παράλληλα μας προετοιμάζει και μας δυναμώνει κάνοντάς μας πιό ανθεκτικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου