Η εμπάθεια
Θεοδωρής Τσιαμίτας
απο αρχαιοτάτων χρόνων
ήταν κάτι το πολύ θετικό
καθώς σήμαινε
πως δια μέσου της
κάποιος είναι ικανός
να νιώσει πώς νιώθει ο άλλος
ακόμη κι όταν δεν λέει
οτι υποφέρει
και γι'αυτό η έννοια της
είναι εξ'ορισμού
συνανθρώπινη
και η ύπαρξή της αναγκαία
για την βοήθεια
των θυμάτων.
Γι'αυτό και την συμπεριέλαβαν αυτούσια,
με την αρχική της έννοια
και άλλες γλώσσες
όπως τα Αγγλικά και τα Γαλλικά
δίχως να την μεταφράσουν
-empathy και empathie-
ενώ η δική μας κοινωνία
ήταν ικανή στο ενδιάμεσο
να την ευτελίσει εντελώς
δίνοντάς της αρνητική έννοια
και το πιό γελοίο της υπόθεσης
είναι πως όταν μετά μας ξανα-ήρθε
η λέξη μας απο το εξωτερικό
την μεταφράσαμε κιόλας
λες και δεν ήταν Ελληνική εξ'αρχής
δημιουργώντας την μοντέρνα "ενσυναίσθηση",
αντί απλώς να επαναφέρουμε
την εμπάθεια
με την αρχική της έννοια.
Μα θα το κάνουμε τελικά
λόγω αλήθειας και συνανθρωπιάς.
Αυτό μας έμαθε ο Δάσκαλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου