Η αποφασιστικότητα σε συνδυασμό με την έλλειψη υψηλής στρατηγικής είναι εθνικά επικίνδυνη.
Θεοδωρής Τσιαμίτας
Ένας ανίκανος μπορεί να καθυστερεί, μα δεν μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνος, διότι είναι ανίκανος ακόμη και γι'αυτό. Εξ'ορισμού, είναι ο ικανός που λόγω αποτελεσματικότητας μπορεί να φέρει και ολέθρια αποτελέσματα, όταν είναι η πρόθεσή του αυτή, ή όταν λανθάνει. Για παράδειγμα, όταν κάποιος σε θέση κλειδί είναι αποφασισμένος, μα μη βλέποντας την μεγάλη εικόνα έχει έλλειψη δεδομένων και προσπαθεί να αναλύσει το όλον δια μέσου ενός μόνο μέρους του, είναι βέβαιο οτι είναι ικανός να προκαλέσει ακόμη και μη αναστρέψιμη βλάβη. Εν προκειμένω, η οικονομία είναι μονάχα ένα μέρος, ένα κομμάτι της πραγματικότητας, που δεν είναι ικανό να συμπεριλάβει και να εξηγήσει, πόσο μάλλον να επιλύσει τα πάντα. Τα οικονομικά προβλήματα δεν λύνονται απο την οικονομία, μα απο την στρατηγική. Η στρατηγική δεν είναι μόνο οικονομία. Η υψηλή στρατηγική για την χώρα του Ελληνισμού είναι η επίλυση των οικονομικών και κυριαρχικών προβλημάτων μας μέσω της έναρξης και εκμετάλευσης των στρατηγικών μας κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε Ιόνιο και Κρήτη. Πρώτα αυτά, και μετά τα όσα λέει ο κύριος Βαρουφάκης. Δεν είναι λάθος η λογική του ούτε το ύφος του στον οικονομικό τομέα, είναι λάθος το timing. Όπως ο ίδιος λέει ακριβώς οτι πρώτα πρέπει να γίνει η αναδιάρθρωση του χρέους και μετά να συνεχίσουν οι διαπραγματεύσεις και οι συμβιβασμοί, ώστε να έχουν κάποιο νόημα, όταν βλέπουμε ολικά και στρατηγικά την πραγματικότητα, με την ίδια ακριβώς λογική, είναι οτι πρώτα πρέπει να αρχίσει η στρατηγική εκμετάλευση της ΑΟΖ μας - η οποία πέραν των οικονομικών ωφελειών θα είναι κι ένα τεράστιο εργαλείο πίεσης προς τους εταίρους μας λόγω της τεράστιας οικονομικής και γεωστρατηγικής της εμβέλειας, ως ισχυρό χαρτί, ως άσσος στο μανίκι μας - και μετά να πάμε για πραγματική διαπραγμάτευση με το ύφος του κύριου Βαρουφάκη, διότι μόνο τότε θα έχουμε απόλυτη σιγουριά οτι δεν πρόκειται οι εταίροι να διανοηθούν πιθανότητα ρήξης και grexit, συνεπώς αντί να μας "εκβιάζουν" αυτοί, θα λειτουργεί αντίστροφα.
Εκτός ΕΕ η Ελληνική ΑΟΖ είναι φοβερά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να θεσπιστεί και να συνεχίσει ορθολογικά, με τα ουσιαστικά ωφέλη για τους ανθρώπους, για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η Κύπρος είναι το απόλυτο παράδειγμα προς μίμηση για εμάς καθώς υπό πολύ δυσκολότερες συνθήκες (μικρό μέγεθος, ελάχιστη ισχύ, κατεχώμενα, εγκλωβισμένους, αγνοούμενους, πρόσφυγες) κατάφερε να εφαρμόσει την υψηλή στρατηγική σε εθνικό πλαίσιο ανεξαρτήτως των διαφορετικών κομμάτων που το διαχειρίστηκαν και να θεσπίσει ΑΟΖ, να κάνει τρεις οριοθετήσεις, να βγάλει 13 θαλάσσια οικόπεδα, να ολοκληρώσει 3 διαγωνισμούς και να φέρει τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρίες του κόσμου στις θάλασσές της -σε θάλασσες που πριν την ΑΟΖ ήταν διεθνή χωρικά ύδατα και η Κύπρος δεν είχε κυριαρχικά δικαιώματα-, κλείνοντας συμφωνίες ακόμη και με 80%-20% υπέρ της σε σχέση με τις εταιρίες εξόρυξης όσον αφορά τα οικονομικά κέρδη. Χρησιμοποιώντας την ενέργεια η Κύπρος έκανε στρατηγικές συμμαχίες όπου ασφαλίζουν πρώτα την κυριαρχία της, επεκτύνουν τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη συνέχεια κι έπειτα της δίνουν τεράστια και πολλαπλά οφέλη. Δεν είναι η οικονομία που υλοποίησε αυτή τη στρατηγική, μα η στρατηγική που άλλαξε εντελώς τα δεδομένα ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο, λόγω ενέργειας.
Πριν το 2004, εκτός ΕΕ, η Κύπρος δεν διανοούταν να συζητήσει για θέσπιση ΑΟΖ και εκμετάλευση υδρογονανθράκων. Είναι μόνο μετά που σκέφτηκε οτι κάτι τέτοιο είναι πια δυνατόν. Γι'αυτό, η υψηλή στρατηγική λέει: πρώτα η αξιοποίηση της Ελληνικής ΑΟΖ για πραγματική εθνική ανάκαμψη και ανάπτυξη και μετά η οικονομική διαπραγμάτευση και οι συζητήσεις για το χρέος. Διαφορετικά, οι συνέπειες, ειδικά όταν διαπραγματεύονται ικανοί και αποφασισμένοι άνθρωποι, μπορεί να είναι καταστροφικές για τη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου