Ανάλυση της στάσης της κυβέρνησης για το Σκοπιανό πρόβλημα και μοχλοί πίεσης του Ελληνικού λαού

Ανάλυση της στάσης της κυβέρνησης για το Σκοπιανό πρόβλημα και μοχλοί πίεσης του Ελληνικού λαού
Θεοδωρής Τσιαμίτας

Είναι γνωστό πως η παρούσα κυβέρνηση είχε άλλες θέσεις αρχικά για το Σκοπιανό, δεν συζητούσε ούτε erga omnes, ούτε αλλαγές στο σύνταγμα των Σκοπίων προκειμένου να συμφωνήσει μαζί τους.

Έγιναν τα τεράστια συλλαλητήρια που ο Ελληνικός λαός έγραψε ιστορία με τη συμμετοχή και τη μαχητικότητά του και κατάφερε να ασκήσει μεγάλη πίεση στους κυβερνόντες,ώστε να υποχωρήσουν από τις αρχικές τους θέσεις, όπως κι έκαναν, κι ας μην ήθελαν να το παραδεχτούν.

Μετά τα συλλαλητήρια,άλλαξε και η ρητορική των κυβερνητικών, και οι προϋποθέσεις που ζητούσαν από τους Σκοπιανούς για μια συμφωνία. Το ερώτημα όμως είναι: γιατί άλλαξαν μόνο ως ένα σημείο τις προηγούμενες θέσεις τους και ακόμη απέχουν τόσο πολύ από το θέλημα του Ελληνικού λαού, το οποίο είναι να μην εμπεριέχεται καθόλου ο όρος Μακεδονία ή παράγωγό του στην ονομασία της χώρας, γλώσσας και εθνικότητας των Σκοπιανών; Γιατί, δηλαδή, ενώ ξεκίνησαν να μετακινούνται πολιτικά, σταμάτησαν στο «σύνθετη, γεωγραφική ονομασία» με τον όρο Μακεδονία, αλλαγή του συντάγματος και erga omnes; Μα το κλειδί του προβλήματος και η εξήγηση,είναι απλώς η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όσο αυτή παραμένει στη γραμμή του 2008 όπου αποδεχόταν ακριβώς αυτά, δηλαδή, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes και αλλαγές του συντάγματος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να προχωρήσει παρακάτω από μόνος του,διότι δεν υπάρχει λόγος. Μοιάζει απίστευτο, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αυτή τη στιγμή, δίνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ όλα όσα δίνει, δεν έχει κανένα πολιτικό κόστος, διότι κανείς από αυτούς που κανονικά θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές,δε θα ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία αποκλειστικά λόγω του Σκοπιανού, εφόσον έχουν έρθει, πια, στις ίδιες θέσεις. Συνεπώς, όντως δε υπάρχει πολιτικό κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ επί αυτού του θέματος. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι αναγκαία για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει. Είναι τραγικό για μια ελληνική κυβέρνηση να προτίθεται τόσο χυδαία να παραδώσει ένα κομμάτι Ελληνισμού, και να μην έχει κανένα πολιτικό κόστος. Κι όμως συμβαίνει και οφείλεται στην στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που λειτουργεί ως μαξιλαράκι για τη κυβέρνηση. Αν η Νέα Δημοκρατία πει ότι αν γίνει κυβέρνηση θα σεβαστεί στο ακέραιο το θέλημα της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί με κανέναν τρόπο το όνομα της Μακεδονίας, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα πιεστεί πραγματικά, και για να μη χάσει μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του, θα κάνει πίσω από τις τωρινές του θέσεις. Αν όμως η Νέα Δημοκρατία δεν το κάνει αυτό, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κάνει πίσω από μόνος του, μιας και εξ'αρχής ήταν πρόθυμος, ως κόμμα, να συμφωνήσει με ακόμη λιγότερες προϋποθέσεις στην ονομασία του Σκοπιανού κράτους με τον Ελληνικό γεωγραφικό προσδιορισμό. Το καθήκον των Ελλήνων είναι να πιέσουμε με ξεκάθαρο τρόπο την αξιωματική αντιπολίτευση να δεσμευτεί ότι θα ακολουθήσει στο ακέραιο την βούληση του λαού μας να μη διαπραγματευτεί ποτέ ένα τόσο θεμελιακό στοιχείο του Ελληνισμού, ώστε και η παρούσα κυβέρνηση να καταλάβει ότι θα έχει πολιτικό κόστος αν δεν κάνει πίσω. Το καθήκον, μας δείχνει τον δρόμο, και η στρατηγική τον τρόπο.

Με αυτή την ανάλυση, αυτό που αρχικά θα ακουγόταν παράλογο και παράδοξο, τώρα είναι κατανοητό: δεν είναι η κυβέρνηση που πρώτα πρέπει να πιέσουμε για το Σκοπιανό, μα η αντιπολίτευση. Μόνο τότε θα πιεστεί και η κυβέρνηση.