Ας σοβαρευτούμε

Ας σοβαρευτούμε

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Η τεράστια πλειοψηφία του λαού μας θέλει το κράτος των Σκοπίων να μην εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγό της στην ονομασία του, και ακόμη περισσότερο να μη χαρακτηρίζει την εθνικότητα και τη γλώσσα τους. Ωστόσο, η τεράστια πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων είναι υπέρ μιας λύσης ακόμη και με αυτές τις μεταβλητές μέσα. Εκεί είναι που πρέπει να προσέξει ο  Ελληνικός λαός. Διότι ακόμη κι η αξιωματική αντιπολίτευση που υποτίθεται είναι ο παραδοσιακός αντιπρόσωπος των πατριωτικών συναισθημάτων του λαού, δεχόταν και δέχεται ακόμη ουσιαστικά αυτά που τώρα η αριστερή, όχι-και-τόσο-πατριωτική κυβέρνηση διαπραγματεύεται. Είναι ιστορικό γεγονός οτι το 2008 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ως πρωθυπουργός ζητούσε απο τον τότε πρωθυπουργό των Σκοπίων Νίκολα Γκρουέφσκι τα ίδια που αυτή τη στιγμή ζητάει ο Τσίπρας: σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία, erga omnes. Τότε όμως δεν έγινε κανένα μαζικό συλλαλητήριο, δεν υπήρξε καμία μαζική αντίθεση όπως συνέβη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό φαίνεται αρχικά παράδοξο. Ωστόσο εξηγείται επαρκώς, νομίζω, μόνο ως εξής: ο Ελληνικός λαός μερικές φορές φέρεται περισσότερο ως ψηφοφόρος αντί ως λαός. Διότι όταν είναι το υποτιθέμενο "πατριωτικό" κόμμα στην εξουσία, η συμφωνία του να επιτρέψουμε το κλέψιμο του ονόματος "Μακεδονία" απο ένα Σλαβοαλβανικό κράτος ξαφνικά φαντάζει "υπεύθυνη" και "ώριμη" στους οπαδούς του κόμματος. Όταν την ίδια συμφωνία προτίθεται να την κάνει το "διεθνιστικό" κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία τότε είναι μια "προδοτική" και "ανθελληνική" απόφαση σύμφωνα με τους ίδιους. Αυτό περιγράφεται με τη γνωστή φράση "δύο μέτρα και δύο σταθμά" κι εξηγείται απο την ψυχολογία: Όταν είσαι οπαδός, έχεις την τάση να αντιστέκεσαι λιγότερο, εώς πολύ λιγότερο σε κάτι το αρνητικό που θα κάνει το κόμμα που υποστηρίζεις. Το ανάλογο βλέπουμε και στον οικονομικό τομέα, αντιστρόφως. Η Νέα Δημοκρατία ήταν υποτίθεται η "αντι-λαϊκή, καπιταλιστική" παράταξη που όταν έπαιρνε οικονομικά μέτρα η Ελλάδα καιγόταν, κυρίως απο τους οπαδούς των "φιλο-λαϊκών" κομμάτων, διότι τα έβρισκαν απάνθρωπα, απαράδεκτα. Όταν όμως ένα "φιλο-λαϊκό" κόμμα - ΣΥΡΙΖΑ - ήρθε στην εξουσία, ακόμη κι όταν πήρε μέτρα χειρότερα απο αυτά της Νέας Δημοκρατίας, ξαφνικά οι ίδιοι τα είδαν ως υπεύθηνα και αναγκαία, και η αντίστασή τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτή η γελοιότητα θυμίζει την ρηχή και κενή συμπεριφορά των κομματόσκυλων, που είναι χρήσιμα μόνο ως ψηφοφόροι. Οι Έλληνες οφείλουμε να είμαστε κάτι πολύ περισσότερο απο αυτό, λόγω βαριάς και βαθιάς ιστορίας, λόγω Ελληνισμού. Όταν οι Έλληνες συμπεριφέρονται ως μάζα κι όχι ως λαός, τότε δεν εκπροσωπούν τον Ελληνισμό, αλλά τον Ελλαδισμό - δεν έχει καμία σχέση, και καμία ουσία. Αν συνειδητοποιήσουμε οτι είναι μόνο εμείς που οφείλουμε να προστατέψουμε τον πολιτισμό και την ιστορία μας, διότι κανένας άλλος δε θα το κάνει, τότε θα βρωντοφωνάξουμε ως λαός σε όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις: η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι του Ελληνισμού! Και αυτό το εννοούμε, δε θα το λέμε μόνο μέχρι να βγει το κόμμα μας. Γιατί δεν έχει νόημα να έχουμε κόμμα. Έχει νόημα να έχουμε αξίες που μένουν αναλοίωτες στο χρόνο, και όποιο κόμμα κάθε φορά τις αντιπροσωπεύει περισσότερο ας το ψηφίζουμε. Αλλά όχι λόγω κόμματος να κάνουμε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις στις αξίες μας. Γιατί έτσι ευτελίζεται η ίδια η δημοκρατία ως πολίτευμα και η σημασία της δεν υπάρχει πια. Έτσι λοιπόν, αν η Νέα Δημοκρατία ή οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα θέλει να γίνει κυβέρνηση, θα ξέρει οτι πρέπει η πάγια θέση του να είναι η ίδια με αυτή του Ελληνικού λαού. Γιατί δεν θα κάνουμε καμία διαπραγμάτευση για κανένα θεμελειακό στοιχείο του Ελληνισμού. Ποτέ. Διαφορετικά, ας αλλάξουμε εμείς καλύτερα ονομασία, διότι αυτό που θα είμαστε δεν θα έχει καμία ουσιαστική σχέση πια με τον Ελληνισμό.