Θεοδωρής Τσιαμίτας
Πριν από δύο μήνες και κάτι, ξύπνησα ένα πρωί αλλιώς κι αποφάσισα, απ’ το πουθενά, να ασχοληθώ για πρώτη φορά στη ζωή μου με το σκάκι. Δεν περίμενα ποτέ πως θα μπορούσε να είναι τόσο όμορφο άθλημα. Μέρα με τη μέρα εξελίσσεται σε πραγματικό πάθος. Κι αν και είμαι ακόμη πραγματικά αρχάριος, ήδη μπορώ να πω πως το σκάκι μού έχει μάθει πολλά πράγματα, τα οποία έχουν προεκτάσεις κι εκτός σκακιέρας. Το πιο σημαντικό - και, θα έλεγα, σοκαριστικό - είναι η ιδιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου γενικότερα, και του δικού μου ειδικότερα, να αγνοεί, κυριολεκτικά, πολλές φορές ακόμη και στο 100%, δεδομένα που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μου στη σκακιέρα. Είναι περισσότερες απ'όσες θα'θελα να παραδεχτώ οι (ντροπιαστικές) στιγμές κατά τις οποίες έμεινα απόλυτα «τυφλός» σε αυτά, διότι είχα κατά νου συγκεκριμένα σενάρια που υπέθετα ότι θα επιχειρούσε ο αντίπαλος ή που σχεδίαζα εγώ. Έτσι, κινήσεις που απέκλιναν αυτών των σεναρίων παρέμεναν στο ραντάρ μου πιο "αόρατες" κι από F-35. Δεν είναι λίγες οι φορές που, κατά την ανασκόπηση μιας παρτίδας αφού τελείωσε, δυσκολευόμουν να πιστέψω πως όντως πράγματα προφανή που έλαβαν χώρα μπροστά στα μάτια μου δεν τα είδα ποτέ σε πραγματικό χρόνο. Αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον από κάποιον σαν εμένα που το'χει αποφασίσει να προπονηθεί σκληρά στη ζωή του (και συνεχίζω) στο να μην αφήνει τα όποια αισθήματά του να επηρεάζουν τη λογική κρίση του ή, τουλάχιστον, να την επηρεάζουν όσο το δυνατόν λιγότερο. Κι όμως, παίζοντας σκάκι, συνειδητοποίησα πως είμαι λιγότερο ικανός απ’ όσο πίστευα να διατηρώ την κρίση μου ανεπηρέαστη από τις επιθυμίες μου. Και να που, παίζοντας σκάκι, θεωρώ πως μπορώ να με προπονήσω ακόμη πιό αποτελεσματικά σε αυτό. Δεν έχεις δοκιμάσει να μάθεις και παίξεις σκάκι; Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι, όποια κι αν είναι η ηλικία σου, στο συνιστώ ανεπιφύλακτα. Κι αν το'χεις κάνει ήδη τότε έλα να παίξουμε καμιά παρτίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου