"Ποιοί είναι αυτοί που ούτε τα Ελληνικά μας μαθαίνουν σωστά; Γιατί μας μαθαίνουν τα Τούρκικα με το ζόρι; Ποιοί είναι αυτοί που δε μας δίνουν το δικαίωμα να μάθουμε τη γλώσσα που ακούμε μόλις γεννιόμαστε, τα Πομάκικα; Εμείς δεν έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα; Μόνο όσοι μιλούν Τούρκικα έχουν ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτή τη χώρα; Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή για να αλλάξουν τα πράγματα".
"Ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματά μας είναι τα μειονοτικά σχολεία. Δε μας παρέχουν την απαραίτητη γνώση και το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε σε αυτά είναι τα Τούρκικα, μια άγνωστη γλώσσα για μας".
"Όταν φτάσουμε γυμνάσιο και λύκειο αισθανόμαστε άσχημα γιατί εκεί δε γνωρίζουμε καλά τα Ελληνικά. Εγώ αισθανόμουν πολύ άσχημα δίπλα στα άλλα παιδιά όταν δε μπορούσα να μιλήσω καλά τη γλώσσα της πατρίδας μου".
"Όταν δεν ξέρεις καλά τη γλώσσα ακόμη και όταν σε βρίσουνε κάθεσαι ντροπιασμένος, ακίνητος και ακούς, χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις. Και στις εργασίες μας αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα με τη γλώσσα. Αντί να μιλάμε καθαρά Ελληνικά μιλάμε καθαρά Τούρκικα. Τα Πομάκικα ούτε καν τα σκεφτόμαστε. Βέβαια δε πρέπει να ντρεπόμαστε εμείς, πρέπει να ντρέπονται αυτοί που δε μας έμαθαν καλά τη γλώσσα της πατρίδας μας. Φταίνε αυτοί που θέλουν να μας κάνουν με τη βία να ξεχάσουμε τα Πομάκικα. Αυτοί πρέπει να ντρέπονται".
"Ξέρετε οτι απο αύριο το πρωί θα με κυνηγήσουν εμένα και την οικογένειά μου. Επειδή τόλμησα να γίνω μέλος αυτού του συλλόγου. Θα προσπαθήσουνε να με τρομοκρατήσουνε. Δε φοβάμαι όμως. Ξέρω τι κάνω. Και είμαι σίγουρη γι'αυτό που κάνω. Παλεύω για τις ρίζες μου, για την ιστορία μου. Καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με κάνει να αλλάξω τις ιδέες μου. Δε θα λυγίσω, γιατί αν λυγίσω εγώ θα δώσω το κακό παράδειγμα σε όλους. Χρειαζόμαστε όμως και τη δική σας υποστήριξη".
"Μετά απο την εκδήλωση αυτή, οι πιό πολλοί απο αύριο το πρωί θα επιστρέψετε στην καθημερινή σας ζωή. Για μας όμως θα αρχίσει μια κόλαση. Και γι'αυτό σας θέλουμε δίπλα μας. Με εσάς δίπλα αισθανόμαστε πιό δυνατοί. Είμαι περήφανη που έγινα μέλος αυτού του συλλόγου και είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα Πομάκα".
"Ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματά μας είναι τα μειονοτικά σχολεία. Δε μας παρέχουν την απαραίτητη γνώση και το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε σε αυτά είναι τα Τούρκικα, μια άγνωστη γλώσσα για μας".
"Όταν φτάσουμε γυμνάσιο και λύκειο αισθανόμαστε άσχημα γιατί εκεί δε γνωρίζουμε καλά τα Ελληνικά. Εγώ αισθανόμουν πολύ άσχημα δίπλα στα άλλα παιδιά όταν δε μπορούσα να μιλήσω καλά τη γλώσσα της πατρίδας μου".
"Όταν δεν ξέρεις καλά τη γλώσσα ακόμη και όταν σε βρίσουνε κάθεσαι ντροπιασμένος, ακίνητος και ακούς, χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις. Και στις εργασίες μας αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα με τη γλώσσα. Αντί να μιλάμε καθαρά Ελληνικά μιλάμε καθαρά Τούρκικα. Τα Πομάκικα ούτε καν τα σκεφτόμαστε. Βέβαια δε πρέπει να ντρεπόμαστε εμείς, πρέπει να ντρέπονται αυτοί που δε μας έμαθαν καλά τη γλώσσα της πατρίδας μας. Φταίνε αυτοί που θέλουν να μας κάνουν με τη βία να ξεχάσουμε τα Πομάκικα. Αυτοί πρέπει να ντρέπονται".
"Ξέρετε οτι απο αύριο το πρωί θα με κυνηγήσουν εμένα και την οικογένειά μου. Επειδή τόλμησα να γίνω μέλος αυτού του συλλόγου. Θα προσπαθήσουνε να με τρομοκρατήσουνε. Δε φοβάμαι όμως. Ξέρω τι κάνω. Και είμαι σίγουρη γι'αυτό που κάνω. Παλεύω για τις ρίζες μου, για την ιστορία μου. Καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με κάνει να αλλάξω τις ιδέες μου. Δε θα λυγίσω, γιατί αν λυγίσω εγώ θα δώσω το κακό παράδειγμα σε όλους. Χρειαζόμαστε όμως και τη δική σας υποστήριξη".
"Μετά απο την εκδήλωση αυτή, οι πιό πολλοί απο αύριο το πρωί θα επιστρέψετε στην καθημερινή σας ζωή. Για μας όμως θα αρχίσει μια κόλαση. Και γι'αυτό σας θέλουμε δίπλα μας. Με εσάς δίπλα αισθανόμαστε πιό δυνατοί. Είμαι περήφανη που έγινα μέλος αυτού του συλλόγου και είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα Πομάκα".
