Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

«…Δεν ξεραμε τι να κάνουμε! Να πούμε ναι; Να πούμε όχι;»

«Ή να τηρήσουμε μια φρόνιμη σιωπή;» *



Υποστηρίζω, με θέρμη, το ΝΑΙ. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω ψύχραιμα τους λόγους:
1. Το δημοψήφισμα, θεωρητικά, είναι η επιτομή, η γιορτή της δημοκρατίας: όλοι θαυμάζουμε τους Ελβετούς γι’ αυτό.
2. Το δημοψήφισμα, πρακτικά, δεν είναι πάντα η επιτομή, η γιορτή της δημοκρατίας: η Χούντα έκανε δύο, το ’68 και το’73.
3. Το δημοψήφισμα, στην ουσία του, χρειάζεται τρεις βασικές παραμέτρους: ξεκάθαρο ερώτημα, καθαρές συνέπειες της κάθε επιλογής και χρόνο για τους πολίτες να καταλάβουν και να αποφασίσουν.
4. Το συγκεκριμένο δημοψήφισμα δεν τηρεί καμμία από τις τρεις.
I. Για το χρόνο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία: 7 μέρες, 168 ώρες. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πειστικά ότι είναι αρκετές για να αποφασίσουμε, βεβιασμένα και σε κλίμα διχασμού, για κάτι τόσο σημαντικό. (Οι Ελβετοί δίνουν περιθώριο 90 μέρες.)
II. Το ερώτημα δεν είναι ξεκάθαρο. Ακόμα χειρότερα, είναι ερώτημα που χειραγωγεί και υφαρπάζει την απάντηση. Στο ερώτημα αν συμφωνούμε με τα σκληρά μέτρα λιτότητας, έτσι σκέτο, η φυσική απάντηση είναι «όχι». Όπως και στο ερώτημα αν θέλουμε να πεθάνουμε μεθαύριο. Κάνεις δεν θέλει σκληρά μέτρα λιτότητας, ούτε να πεθάνει μεθαύριο. Γι’ αυτό ακριβώς ο νομοθέτης έχει προβλέψει να μην ερωτώνται οι πολίτες άμεσα για θέματα δημοσιονομικά. Γι’ αυτό έχουμε τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις.
• Το μόνο ερώτημα εθνικής σημασίας, άξιο δημοψηφίσματος, είναι το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην ευρωζώνη, ευρώ ή δραχμή. Στην ουσία, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη. Κι αυτό είναι στην πραγματικότητα. Σ’ αυτό όμως οι πολίτες έχουν ήδη απαντήσει πολύ πρόσφατα, στις εκλογές του Ιανουαρίου, εκλέγοντας κάποιους που υπόσχονταν, μεταξύ των άλλων, ότι εγγυώνται την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Απαντούν δε και στις δημοσκοπήσεις, δείχνοντας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης συντριπτική προτίμηση στο ευρώ. Ακόμα και τώρα. Υπάρχουν κι αυτοί που πιστεύουν σε ρήξη και αποχώρηση από την ευρωζώνη, ακόμα κι αποχώρηση από την Ένωση, και το λένε ξεκάθαρα. Η άποψή τους σεβαστή, παρρησία τους τους τιμά, παρ’ όλα αυτά είναι μειοφηφία. Και στις δημοκρατίες αποφασίζει η πλειοψηφία.
• Το ερώτημα, όπως τίθεται για τα μέτρα της Ευρωζώνης, είναι λειψό. Αποσιωπά την πρόταση της κυβέρνησης για μέτρα ύψους 8 δις, με την υπογραφή του πρωθυπουργού. Πόσο καλύτερα είναι απ’ αυτά της Ευρωζώνης; Κι αν η Ευρωζώνη αποσύρει τελικά τα δικά της και δεχτεί της κυβέρνησης, θα γίνει κι άλλο δημοψήφισμα; Κι αυτά μέτρα είναι, και σ’ αυτά η φυσική απάντηση θα ήταν «όχι».
• Κάτι για τα ίδια τα μέτρα: Δεν έχω πειστεί ότι η επιθυμία της κυβέρνησης είναι να προστατέψει τους πιο αδύναμους, τους μη έχοντες. Αίσθάνομαι πως, παρά τα λεγόμενα, πάλι προστατεύονται προνομιακές ομάδες, εις βάρος των πολλών. Μου φαίνεται αδιανόητο παραδείγματος χάριν, ακόμα και σήμερα το 32% των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας να βγαίνει στη σύνταξη κάτω από 55 ετών, και να γίνεται μάχη ώστε αυτό να μη διαταραχτεί.
III. Από το ένα σκέλος του ερωτήματος απουσιάζει η καθαρή αναφορά στις συνέπειες. Αν πούμε «ναι», ξέρουμε τι σημαίνει. Μέτρα και παραμονή στην ευρωζώνη. Δεν ξέρουμε βέβαια πώς θα εκτελέσει αυτήν την εντολή μια κυβέρνηση που έχει κάθετα ταχθεί υπέρ του «όχι». Αν πούμε «όχι», τι σημαίνει;
Τι ακριβώς θα συμβεί; Κανείς δεν εξηγεί καθαρά.
5. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως θα χρησιμοποιήσει το «όχι» για να ισχυροποιήσει τη θέση της στη διαπραγμάτευση. Μα δεν χρειάζεται δημοψήφισμα! Η εντολή των πολιτών, όπως κι η δέσμευσή της, ήταν σαφής: Ναι στην ευρωζώνη, όχι στα μνημόνια. Αυτό υποσχέθηκαν, γι’ αυτό ψηφίστηκαν, μένει να το εκτελέσουν.
6. Το πρόβλημα ξεκινάει από την παραπάνω αντίφαση: Η κυβέρνηση υποσχέθηκε να καταφέρει κάτι εξαιρετικά δύσκολο, στην ουσία και το σκύλο και την πίτα. Κάθε καλοπροαίρετος πολίτης, κι ήμουν ένας απ’ αυτούς, ήθελε να πετύχουν. Πιθανόν δε, σκεφτόμασταν, να είχαν κάποια μέθοδο, άγνωστη στους πολλούς, που οι προηγούμενοι δεν είχαν σκεφτεί ή ήταν ανίκανοι να εκτελέσουν.
7. Το εγχείρημα δεν πέτυχε. Πέντε μήνες μετά, με μεγάλη ζημιά στην πραγματική οικονομία, μετά από σκληρή διαπραγμάτευση, έφτασε να προτείνει η ίδια μέτρα ασύμβατα με τις προγραμματικές δηλώσεις της. Και πάνω στη διαπραγμάτευση, μια βδομάδα πριν εκπνεύσουν οι προθεσμίες, πετάει το μπαλάκι στους πολίτες και τους λέει ν’ αποφασίσουν αυτοί. Στην ουσία αρνείται την ευθύνη των υποσχέσεων της και των χειρισμών της στην αποτυχία της διαπραγμάτευσης.
8. Δεν έχει νόημα να μοιράσουμε τώρα ευθύνες για την αποτυχία αυτή. Οι μεν θα λένε «φταίνε οι Ευρωπαίοι», οι δε «φταίνε οι δικοί μας». Ας δεχτούμε, από την πείρα της ζωής, πως η αλήθεια είναι στη μέση. Έτσι κι αλλιώς, βασικό γνώρισμα στην πολιτική είναι το να μην παραδέχεσαι τα λάθη σου. Ή τα ψέματά σου.
9. Έχει όμως νόημα, ως ενδιάμεσο αποτέλεσμα, να καταλάβουμε πως όσοι δεν κατάφεραν και το σκύλο και την πίτα δεν ήταν Γερμανοτσολιάδες και Τσολάκογλου και νενέκοι. Απλώς δεν υποσχέθηκαν κάτι που δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν.
10. Έχει επίσης νόημα να τονιστεί ότι το σχέδιο της κυβέρνησης δεν πέτυχε. Πιθανόν το σχέδιο να ήταν μεγαλοφυές, πάντως δεν έπεισε τους Ευρωπαίους και τους θεσμούς. Είναι δική της ευθύνη να βρει λύση διαπραγμετευόμενη, ή να παραδεχτεί την αποτυχία της.
11. Υπάρχει και η περίπτωση το σχέδιο να πέτυχε. Και να ήταν ακριβώς αυτό: να οδηγήσει τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο, να καλλιεργήσει κλίμα αντιευρωπαικό και να καταφέρει να οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης. Δηλώσεις αντιφατικές των στελεχών της, και του πρωθυπουργού, αναγκάζουν να σκεφτούμε κι αυτό το σενάριο. Αν ισχύει, είναι –αν μη τι άλλο- αντίθετο στην εντολή των πολιτών.
12. Η κυβέρνηση δηλώνει πως αν το αποτέλεσμα είναι «ναι» θα σεβαστούν το αποτέλεσμα. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Θα υπήρχε και περίπτωση να μην το σεβαστούν; Ή ρωτούν συμβουλευτικά, να πάρουν καμμιά γνώμη;
13. Οι ίδιοι έχουν πει, μέχρι και πρόσφατα, πως ένα δημοψήφισμα θα οδηγούσε σε πτώχευση, πως το μόνο του ερώτημα θα ήταν στην ουσία ευρώ ή δραχμή, πως θα αναλάβουν πλήρως την ευθύνη του ναι ή του όχι, πως στην ουσία το όχι ισοδυναμεί με Grexit κι άλλα πολλά.
14. Σε κάθε περίπτωση, το δημοψήφισμα αυτό δεν τηρεί τις προυποθέσεις μιας πραγματικής άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας. Θέτει σε λάθος χρόνο, με λάθος τρόπο, ένα ψευδοδίλημμα, με σκοπό να αποσπάσει το βεβιασμένο “όχι”. Αυτό το «όχι στα μέτρα» θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως «όχι στο ευρώ». Και θα το κάνει, μέσα σ’ ένα κλίμα διχασμού, είτε επειδή αυτό είναι το σχέδιο, είτε επειδή είναι αδύνατον να πετύχει –και μετά το δημοψήφισμα- και το σκύλο και την πίτα.
15. Άρα, το ερώτημα είναι αυτό και μόνο αυτό: ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρωζώνη. Ευρώ ή δραχμή. Στην ουσία, συνέχιση της ευρωπαικής πορείας της χώρας ή απομόνωση. Αυτό πρέπει να είναι απολύτως καθαρό στους πολίτες στις 5 Ιουλίου.
16. Επειδή γίνεται πολύς λόγος για περηφάνια κι αξιοπρέπεια. Υπενθυμίζω πως η διαπραγμάτευση γίνεται επειδή δεν μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας χωρίς δανεισμό. Αυτή είναι μια ευθύνη που φτάνει πολύ πίσω, στα προηγούμενα 35 χρόνια. Κι έχει να κάνει με αντιλήψεις που η σημερινή κυβέρνηση συντηρεί. Περηφάνια κι αξιοπρέπεια είναι το να μη ζεις με τα λεφτά των άλλων.
17. Ανήκω σ’ αυτούς που είναι υπέρ του ευρώ. Υπέρ της παρουσίας της χώρας στον στενό πυρήνα της Ευρώπης. Αναγνωρίζω τα προβλήματα, τα λάθη, τις εμμονές, τη δυσκινησία των ευρωπαϊκών θεσμών. Αναγνωρίζω και την απελπισία και την κούραση των Ελλήνων, ιδίως αυτών που δεν έχουν πια τίποτε να χάσουν. Αλλά είμαι σίγουρος, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, πως η θέση μας είναι εκεί. Και μόνο μέσα στην Ευρώπη μπορούμε να βρούμε λύσεις, από κοινού με τους άλλους λαούς, για μια καλύτερη, κοινωνικά δικαιότερη κοινωνία.

* Ο τίτλος είναι από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Πυρσός λαμπρός του υπερτάτου φαροδείκτου». Αναφέρεται στο δέος και την αναταραχή που δημιούργησε σε μια παρέα η ανατολή του ήλιου. Σε μας εδώ, νομίζω, τα πράγματα είναι κάπως πιο ξεκάθαρα. Και λέω ΝΑΙ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ

Πηγή: Athensvoice.gr link εδώ

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Το ζήτημα δεν είναι κομματικό

Το ζήτημα δεν είναι κομματικό
Ν. Λυγερός 


Θεωρία με τρεις παίκτες

Θεωρία με τρεις παίκτες
Ν. Λυγερός


Όταν θέλεις να απορρίψεις μια πρόταση, διότι την θεωρείς παράλογη ή άδικη δεν είναι ανάγκη να ζητήσεις κάποια παράταση, αρκεί να ενημερώσεις τον συνομιλητή σου, τον αντίπαλό σου, ότι είναι απαράδεκτη κι ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσεις με τέτοιες συνθήκες. Αυτή είναι μια στάση ξεκάθαρη που εξηγεί σε όλους ότι δεν αποδέχεσαι αυτό που προσπαθούν να σου επιβάλλουν. Τι γίνεται όμως όταν ζητάς μια παράταση και μάλιστα μετά από απόρριψη την ξαναζητάς με το στρατηγικό πρόσχημα ότι θέλεις να δώσεις την επιλογή σ’ έναν τρίτο από τον οποίο βέβαια περιμένεις μόνο και μόνο να απορρίψει αυτός την πρόταση χωρίς εσύ να υποστείς κανένα κόστος, αφού θα εξηγήσεις εκ των υστέρων ότι... http://www.lygeros.org/articles?n=20247&l=gr

Οι έποικοι

Οι έποικοι
Ν. Λυγερός


Οι έποικοι
είναι άνθρωποι
αλλά εποικισμός
είναι έγκλημα
πολέμου
που δεν παραγράφεται
και πρέπει 
να σκεφτείς
ότι μετακινούνται
οικονομικά
κι όχι...

http://www.lygeros.org/articles?n=20237&l=gr

Πρόσεχε τα κοιμητήρια

Πρόσεχε τα κοιμητήρια
Ν. Λυγερός


Πρόσεχε τα κοιμητήρια
ειδικά στα Κατεχόμενα
διότι δεν τα σπάζουν
μόνο τα κόκκαλα
των νεκρών μας
αλλά προσθέτουν
με μερικούς τάφους
νέα κοιμητήρια
που είναι παράνομα
και...

http://www.lygeros.org/articles?n=20241&l=gr


Το καμπαναριό

Το καμπαναριό
Ν. Λυγερός


Το καμπαναριό
της εκκλησίας
είναι φτιαγμένο
για να καλεί
κι όχι να κρύψει
με τον όγκο του
και το ύψος του
την ουσία
της πίστης μας
σκέψου...

http://www.lygeros.org/articles?n=20240&l=gr

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Μη αναστρέψιμες κινήσεις

Μη αναστρέψιμες κινήσεις
Νίκος Λυγερός


Οι αληθινοί αναρχικοί

Οι αληθινοί αναρχικοί
Θεοδωρής Τσιαμίτας


Οι αληθινοί αναρχικοί
έχουν διαχρονικές αξίες
αλλιώς θα λέγονταν ανάξιοι.

Κάνε τα δάκρυα σου φιλιά

Κάνε τα δάκρυα σου φιλιά
Θεοδωρής Τσιαμίτας


Κάνε τα δάκρυα σου φιλιά
για να πετάξουν σαν πουλιά
να μεταδώσουν ανθρωπιά
να πλημμυρίσουν με χαρά
κάθε ευαίσθητη καρδιά
που θα ενωθεί με τη δική σου.

Δημοσιοποίηση

Δημοσιοποίηση 
Θεοδωρής Τσιαμίτας


Ας δημοσιοποιηθούν τα πάντα,
ας δημοσιοποιηθεί κάθε υλικό και άυλο αγαθό και περιουσία,
ας δημοσιοποιηθεί κάθε προσωπικό δικαίωμα και επιθυμίες,
ας δημοσιοποιηθεί ο εαυτός και η προσωπικότητα.


Και σαν κορωνίδα των δημοσιοποιήσεων ας δημοσιοποιηθούν τα Είναι των ανθρώπων. Παραδώστε επιτέλους την ουσία υμών των ιδίων στα χέρια της δημόσιας μάζας προς κατανάλωση. 
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία της κοινωνίας...

και άμα μπείτε στον κόπο, δημοσιοποιήστε στο φινάλε και τη μάνα σας και τον πατέρας σας, την αδερφή σας και τον αδερφό σας, την κόρη σας και τον υιό σας, τη γυναίκα σας και τον άντρα σας.



Θ.Τ
(με αφορμή το απόσπασμα του José de Sousa Saramago "Privatizem a puta que vos pariu")



*Απόσπασμα του José Saramago:
Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…

Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Αν σκεφτείς

Αν σκεφτείς
Ν. Λυγερός


Αν σκεφτείς
ότι στη Δύση
ο Χριστιανισμός
ήρθε με τους Έλληνες
της Ανατολής
μπορείς να δεις
πόσο σημαντικός
είναι...

http://www.lygeros.org/articles?n=20105&l=gr

Διαχρονική στρατηγική

Διαχρονική στρατηγική
Ν. Λυγερός


Διαχρονική στρατηγική έχουμε ανάγκη ως λαός του Χρόνου κι ενώ έχουμε το βυζαντινό παράδειγμα που ξεπέρασε τους αιώνες, ακόμα αναρωτιόμαστε τι πρέπει να κάνουμε. Έχουμε στοιχεία σαν την ελληνική ΑΟΖ, σαν τον ελληνικό ζεόλιθο, σαν την ελληνική καινοτομία, κι όμως δυσκολευόμαστε να το συνειδητοποιήσουμε και να συμμετέχουμε ενεργά σε αυτούς τους αγώνες που είναι καθοριστικοί για την Ελλάδα του μέλλοντος. Ασχολούμαστε τόσο έντονα με την καθημερινότητα που δεν βλέπουμε το μέλλον. Ενώ η δομή του είναι ήδη εδώ μέσα στη χρονική υπερδομή. Ο Ελληνισμός δεν μπορεί να... http://www.lygeros.org/articles?n=20088&l=gr

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Οι Χριστιανοί της Ανατολής

Οι Χριστιανοί της Ανατολής
Ν. Λυγερός

Οι Χριστιανοί της Ανατολής είναι Χριστιανοί. Κι αν το υπενθυμίζουμε με τόσο ξεκάθαρο τρόπο είναι γιατί δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχει μία διαφορά. Μας στενοχωρούν τα γεγονότα στην Ανατολή μ’ ένα ύφος κάπως αφαιρετικό και βέβαια όταν νιώθουμε ότι έρχονται πιο κοντά μας. Αλλά η ουσία είναι άλλη. Έχουμε ανθρώπους που είναι αθώοι και βασανίζονται, διώκονται και εκτελούνται. Δεν είναι μόνο και μόνο το θέμα των μνημείων, αλλά το απαράδεκτο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Επίσης με την έκφραση Χριστιανοί της Ανατολής, ξεχνούμε και τα ιστορικά δεδομένα της θρησκείας. Διότι και τις Επτά Εκκλησίες της Αποκάλυψης, δηλαδή του τελευταίου βιβλίου της Καινής Διαθήκης θα μπορούσαμε να τις αποκαλέσουμε Επτά Εκκλησίες Μικράς Ασίας και τότε δεν θα βλέπαμε ότι πρόκειται για τις πρώιμες χριστιανικές κοινότητες. Ενώ όταν ακούμε τα ονόματα: Έφεσος, Σμύρνη, Πέργαμος, Θυάτειρα, Σάρδεις, Φιλαδέλφεια, Λαοδίκεια αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την ουσία τους. Έτσι το πρόβλημα δεν είναι... 
http://www.lygeros.org/articles?n=20071&l=gr

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Θέατρο, σκηνοθεσία και ανθρώπινες σχέσεις

Θέατρο, σκηνοθεσία και ανθρώπινες σχέσεις
Ν. Λυγερός


Επειδή το θέατρο είναι δυσκολία από μόνο του, σου μαθαίνει την ανθεκτικότητα και την αποτελεσματικότητα σε δύσκολους καιρούς. Επειδή το θέατρο είναι σκηνοθεσία, βλέπεις από πριν τι θα γίνει μετά και σου διδάσκει στρατηγική. Επειδή το θέατρο είναι πολλές ζωές για έναν άνθρωπο, ανακαλύπτεις την ζωή των ανθρώπων. Επειδή το θέατρο δεν κρύβει το ψέμα, σου λέει την αλήθεια. Δεν ασχολείται με επικοινωνία, αλλά μόνο με συνεννόηση. Δεν είναι σύνολο ή συλλογή ρόλων, αλλά ομαδικότητα του θιάσου κι όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους σου αποκαλύπτουν την αξία της ανθρωπιάς. Σου θυμίζει ο Shakespeare ότι μπορείς να κάνεις πολλά με το μίσος, αλλά περισσότερα με την αγάπη. Σου υπενθυμίζει ο Beckett το μεγαλείο μιας φιλίας. Ο Camus σου εξηγεί την... http://www.lygeros.org/articles.php?n=20092&l=gr

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Η Τέχνη δεν είναι εκτόνωση

Η Τέχνη δεν είναι εκτόνωση

Θεοδωρής Τσιαμίτας


Ο μουσικοσυνθέτης, ο στιχουργός,
ο ζωγράφος, ο φωτογράφος,
ο συγγραφέας κι ο ποιητής,
ο γλύπτης, ο σκηνοθέτης
και πάσης φύσεως καλλιτέχνης,
οφείλει να δημιουργεί συνειδητά
μόνο όταν έχει κάτι να πει
που θα βοηθήσει τους άλλους
διότι η Τέχνη
δεν είναι απλώς εκτόνωση
μα κωδικοποιημένη μνήμη
που προσφέρεται ως Δώρο
για χάρη της συνέχειας
της εξέλιξης της Ανθρωπότητας
και ως όπλο
ενάντια στη λήθη
και την βαρβαρότητα.

Να πιω καφέ και ομορφιά γύρεψα σε καράβι

Να πιω καφέ και ομορφιά γύρεψα σε καράβι

Θεοδωρής Τσιαμίτας


Να πιω καφέ και ομορφιά γύρεψα σε καράβι
μ'αντίκρυσα ξανθή δροσιά που και σβηστό σ'ανάβει 
σαν κόρη του Έρωτα Θεά το βλέμμα της σαν χάδι
πώς θα περάσω σκέφτηκα μαζί της κάποιο βράδυ.
Σκέψεις που μοιάζουν πονηρές, μα ποιός θα καταλάβει
στο φως είναι πανέμορφη, καλύτερα σκοτάδι
να μην ντραπώ ή αισθανθώ άσχημος δίχως να είμαι
σαν την κοιτώ θάρρος να βρω να πω μη φύγεις, μείνε.



Ποίημα για χάρην της αιθέριας ύπαρξης που συνάντησα πάνω στην θάλασσα 
και ευφράνθηκα από την παρουσία της, ως μορφή ανταπόδοσης. 

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Ως Δίκαιοι

Ως Δίκαιοι

Θεοδωρής Τσιαμίτας


Όμορφη και παράξενη Πατρίδα
δημιούργησες το υπέροχο Δώρο
να το προσφέρεις στην Ανθρωπότητα
και βαφτίστηκες από αυτό.
Θα είμαστε εδώ,
να σε προστατεύουμε,
απελευθερώνοντας τα πάντα
απο τους πάντες,
για πάντα,
ως Δίκαιοι.



Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Δεν βλέπεις

Δεν βλέπεις
Ν. Λυγερός


Δεν βλέπεις
ότι όλα όσα γίνονται
στην Ανατολή
κατά των Χριστιανικών λαών
είναι η συνέχεια
της βαρβαρότητας
που προσπαθεί
να αφανίσει κάθε ίχνος
κάποιας διαφοράς
για να υποστηρίξει
στους επόμενους χρόνους
ότι κανείς άλλος
δεν ήταν
σ’ αυτά τα μέρη
γι’ αυτό...

http://www.lygeros.org/articles?n=19924&l=gr

Η Γερουσία της Βραζιλίας

Η Γερουσία της Βραζιλίας
Ν. Λυγερός



Η Γερουσία της Βραζιλίας

έκανε το καθήκον της
ομόφωνα λόγω ανθρωπιάς
κι αναγνώρισε κι αυτή
τη γενοκτονία των Αρμενίων
παρά όλες τις πιέσεις
της βαρβαρότητας
για να μην πετύχει
η μη αναστρέψιμη πράξη
κι όμως η Ανθρωπότητα
αντιστάθηκε στο έγκλημα
και ο γενοκτόνος τη μνήμης

Η δυναμική της αναγνώρισης

Η δυναμική της αναγνώρισης
Ν. Λυγερός

Η δυναμική της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων λόγω της επετείου των 100 χρόνων, είναι πιο ισχυρή απ’ ό,τι πιστεύουν μερικοί. Το Βέλγιο μας δίνει ένα χειροπιαστό παράδειγμα. Η επιτροπή της δεοντολογίας, της ηθικής και της διαδικασίας του πολιτικού κόμματος CDH αποφάσισε να διώξει από το κόμμα μία βουλευτή που δεν ήθελε ν’ αναγνωρίσει τη γενοκτονία. Είχε καιρό που έπαιζε διπλωματικά με τη φωτιά. Αλλά με την επικαιρότητα της επετείου δεν μπόρεσε να κρύψει ότι ήταν υπέρ της βαρβαρότητας λόγω καταγωγής. Έτσι ένα απλό θέμα επετείου προκάλεσε τη σύγκληση της επιτροπής του κόμματος. Πιο ενδιαφέρον ακόμα είναι ότι...
http://www.lygeros.org/articles.php?n=19883&l=gr

Ευρωπαϊκό πλαίσιο και ελληνικό πεδίο

Ευρωπαϊκό πλαίσιο και ελληνικό πεδίο
Ν. Λυγερός

Όταν εξετάζουμε την Κωνσταντινούπολη και τη Θράκη μεμονωμένα έχουμε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει καμιά δυναμική κι ότι όλα είναι στατικά. Όμως η ιστορία της Ανθρωπότητας μάς διδάσκει τη δυναμική της στρατηγικής. Έτσι αντί να μιλάμε μόνο και μόνο για το παρελθόν είναι προτιμότερο να εξετάζουμε το μέλλον με τα στρατηγικά δεδομένα που έχουμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να σκεφτούμε το πλαίσιο, το πεδίο, το πεδίο δράσης και το πεδίο μάχης της Τοποστρατηγικής και της Χρονοστρατηγικής. Αρχικά, λοιπόν, υπάρχει η έννοια της Ηπείρου, άρα το πλαίσιο είναι ευρωπαϊκό και μάλιστα αυτό ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσον αφορά στο πεδίο είναι καθαρά ελληνικό λόγω ιστορίας εδώ και αιώνες. Τώρα το πεδίο δράσης εξελίσσεται μέσω της Θράκης με τα Κάστρα, που έπαιζαν το ρόλο του δικτύου γύρω από την Κωνσταντινούπολη. Και το πεδίο μάχης είναι η ίδια η Πόλη. Με αυτήν την ανάλυση βλέπουμε ότι... http://www.lygeros.org/articles.php?n=19878&l=gr

Ελλάδα και Θεωρία Παιγνίων

Ελλάδα και Θεωρία Παιγνίων
Ν. Λυγερός


Όταν μερικοί προσπαθούν να κατηγορήσουν την Ελλάδα χρησιμοποιώντας τη Θεωρία Παιγνίων του Nash, δεν είναι μόνο άδικοι αλλά και άσχετοι. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Η επαναστατικότητα της σκέψης του Nash προέρχεται ακριβώς από το γεγονός ότι κατάφερε να γενικεύσει τη θεωρία του von Neumann και του Morgenstern που αφορά παίγνια μηδενικού αθροίσματος. Αυτό είναι το πλαίσιο του βιβλίου του Theory of Games and Economic Behavior. Κι εκεί εξετάζουν τα συνεργατικά παίγνια που βασίζονται στην έννοια της συμμαχίας μεταξύ των παικτών. Ενώ ο Nash επινόησε την έννοια της ισορροπίας όταν δεν υπάρχει καμία συνεργασία κι ο κάθε παίκτης λειτουργεί ανεξάρτητα. Πιο σημαντικό ακόμα...
http://www.lygeros.org/articles.php?n=19877&l=gr

Η Άλωση δεν είναι οριστική

Η Άλωση δεν είναι οριστική
Ν. Λυγερός

Όσοι βλέπουν το Βυζάντιο μόνο και μόνο από το πρίσμα της Άλωσης του 1453, ξεχνούν θελημένα ή όχι τους έντεκα αιώνες που αποτελούν παγκόσμιο ρεκόρ διάρκειας μιας ανθρώπινης υπερδομής, ξεχνούν ότι το βυζαντινό πνεύμα συνεχίζει να ζει μέσα στις εκκλησίες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ξεχνούν ότι η Άλωση δεν είναι οριστική. Κι αν άκουγαν το πιο διάσημο ποντιακό άσμα, που είναι βέβαια αφιερωμένο στην Πόλη, θα καταλάβαιναν ότι τα σύμβολα λένε περισσότερα απ' όσα κατανοούν. Έτσι κι εμείς αυτό που θαυμάζουμε στις 29 Μαΐου κάθε χρόνου από τότε που υπάρχουμε είναι ότι οι δικοί μας δεν ξέχασαν ακόμα και μετά από αιώνες κατοχής. Κανένας Έλληνας δεν στέκεται αδιάφορος μπροστά στο μεγαλείο της Αγίας Σοφιάς κι ο καθένας επιθυμεί τη λειτουργία του πιο συμβολικού μας ναού. Δεν μιλούμε για μια παλιά επιθυμία που άλλοι θα την χαρακτήριζαν ως ουτοπική. Αλλά για μια θεμελιακή μελέτη μέσω της Χρονοστρατηγικής, όπου...
http://www.lygeros.org/articles.php?n=19876&l=gr

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Αν κάτι καινούριο έρχεται σε σύγκρουση με το παλιό

Αν κάτι καινούριο έρχεται σε σύγκρουση με το παλιό

Θεοδωρής Τσιαμίτας


Αν κάτι καινούριο που έχω γράψει
έρχεται σε σύγκρουση
με κάτι που είχα γράψει παλαιότερα
στην πραγματικότητα το αναιρεί
κι αν δεν σβήνω τα πιό παλιά
είναι ακριβώς για να φαίνεται
η διαδικασία της εξέλιξης της σκέψης
μέσα στον χρόνο.

There Are Two Modes of Being

There are two modes of being Theodoris Tsiamitas There are two modes of being: a) Being conscious by choice, by carefully monitor...