Όταν ακόμα κι απο αυτο-προσδιοριζόμενους πολιτικούς ως δεξιούς και πατριώτες, ακούς οτι δεν πρέπει να βιαστούμε για να κάνουμε ανακύρηξη ΑΟΖ όπου είναι η μόνη στρατηγική λύση ανάκαμψης και ανάπτυξης της Ελλάδας, και να μη βιαστούμε με τις οριοθετήσεις με Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο και Κύπρο, όπου όλες είναι φιλικές σε αυτή την κατεύθυνση λόγω κοινών συμφερόντων, μη και γαβγίσει η Τουρκία, όπου δεν τις πέφτει καν λόγος εφόσον οι συμφωνιές οριοθετήσεων είναι διμερείς και δεν ομιλούμε καν για Αιγαίο μα για Ιόνιο και νότια της Κρήτης με τα γιγαντιαία στρατηγικά κοιτάσματα φυσικού αερίου τύπου ΖΟΡ, ενώ είμαστε πιό πολυπληθείς απο ποτέ ιστορικά, με κράτος, με συμμαχίες θεσμικές και πρακτικές λόγω Ευρωπαϊκού πλαισίου και ΝΑΤΟ, ενώ η Τουρκία είναι στη χειρότερη δυνατή θέση οικονομικά-στρατιωτικά-γεωπολιτικά-εσωτερικά, ενώ η Κύπρος που έχει 2 ελικόπτερα όλα κι όλα ως στρατό, που έχει τον μισό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης, που έχει ακόμη εγκλωβισμένους, πρόσφυγες, αγνοούμενους, κατεχώμενα, έχει κάνει ήδη ΑΟΖ και κανείς δεν την πείραξε πρακτικά, με συνέπεια να έχουν ξεκινήσει ήδη γεωτρήσεις εντός της ΑΟΖ της, τότε καταλαβαίνεις, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οτι το σύνδρομο των ραγιάδων που είναι γεμάτοι φοβίες καλά κρατεί στον πολιτικό χώρο, και πρέπει να ανανεώνουμε, διότι το πνεύμα του Ελληνισμού ποτέ δεν έγραψε την ιστορία με φοβίες, μα με κότσια και στρατηγική.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν η θέση του ακόμα και στο θέμα των Σκοπίων είναι οτι δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε τι θα διεκδικήσουμε ως Ελλάδα διότι πρέπει να φοβόμαστε τον Αλβανικό εθνικισμό που είναι τρομερός και φοβερός και γι'αυτό η Ελλάδα πρέπει να θέλει συνέχεια την ειρήνη και να προσεύχεται μη γίνει κάποια αλλαγή ή αναταραχή στην περιοχή, όχι μόνο απο την τεράααστια και ανίκητη Τουρκία, μα ακόμα και απο την Αλβανία, καταλαβαίνεις οτι δεν υπάρχει κανένα υπόβαθρο ώστε να τον εμπιστευτείς ως αληθινό εκπρόσωπω του πατριωτισμού.
Στο τέλος, αν είσαι ραγιάς, υπάρχει και μια ελάχιστη κατανόηση να έχεις φοβίες με μια χώρα σαν την Τουρκία, αλλά όταν ακόμα και στα Βαλκάνια που είσαι αναμφισβήτητα η υπερδύναμη, λες οτι φοβάσαι μια χώρα όπως η Αλβανία, και μένεις αμέτοχος αφήνοντας όλες τις άλλες να κάνουν ότι μπορούν, όχι δεν έχεις μέλλον, αλλά ούτε παρόν. Είναι άκρως λυπητερό να ακούς απο χείλη ανθρώπων που θα περίμενες μια -ποτέ φανατική, μα πιό στιβαρή στάση με κότσια αλλά και στρατηγική, που δε θα έχει ως αρχή το να κάνουμε διαρκώς το κορόιδο, να σφυράμε αδιάφορα, να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να μη μπλεχτούμε με τίποτα σε αντιπαραθέσεις διπλωματικές ή στρατιωτικές, με μόνο μέλημα την ειρήνη, λες και ξεχνάμε την ιστορία που διδάσκει ακόμη κι απο το στόμα του Ηράκλειτου οτι πατήρ πάντων πόλεμος εστί, αλλά και το γεγονός ότι χώρες που δεν διεκδικούν μόνο συρρικνώνονται. Ευτυχώς στη Φιλική Εταιρία, άνθρωποι σαν τους ιδρυτές και τον Κολοκοτρώνη μόνο έτσι δεν ένιωθαν, και ξεκίνησαν την απελευθέρωση των κατεχομένων. Ευτυχώς, διότι αν οι Πελοποννήσιοι σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο και είχαν ως αρχή τους την ειρήνη στην περιοχή. θα σταματούσαν την επανάσταση εκεί και η Ελλάδα θα ήταν μόνο η Πελοπόννησος. Μπορεί Έλληνας να φανταστεί ανάλογα κάποιον πολιτικό τότε να έλεγε τα ίδια σε αυτούς που του ρωτούσαν αν θα κάνουμε κάτι με τους Έλληνες που βρίσκονται στην Τουρκία (δηλαδή στην υπόλοιπη κατεχόμενη Ελλάδα) και αυτός να τους απαντούσε οτι δε μας συμφέρει η αναταραχή στην περιοχή και η αναζωπύρωση του Τουρκικού εθνικισμού τώρα; Οτι συμφέρον μας είναι να λύσουμε πρώτα τα οικονομικά του κράτους, αδιαφορώντας για τους δικούς μας, τις αξίες μας, το ιστορικό μας καθήκον; Οι ηγέτες χρειάζονται απαραίτητα στρατηγική μα και κότσια. Χωρίς τα δύο, ξέρουμε καλά για τι ενδιαφέρονται και δεν μας κάνουν. Γι'αυτό κι ο Ελληνισμός αν και καθυστερεί εξαιτίας τους, στη συνέχεια τους ξεπερνάει. Τα πρώτα κατεχόμενα που πρέπει να απελευθερώσουμε είναι αυτά του μυαλού μας.
-Φιλικά, Θ.Τ.
Στο τέλος, αν είσαι ραγιάς, υπάρχει και μια ελάχιστη κατανόηση να έχεις φοβίες με μια χώρα σαν την Τουρκία, αλλά όταν ακόμα και στα Βαλκάνια που είσαι αναμφισβήτητα η υπερδύναμη, λες οτι φοβάσαι μια χώρα όπως η Αλβανία, και μένεις αμέτοχος αφήνοντας όλες τις άλλες να κάνουν ότι μπορούν, όχι δεν έχεις μέλλον, αλλά ούτε παρόν. Είναι άκρως λυπητερό να ακούς απο χείλη ανθρώπων που θα περίμενες μια -ποτέ φανατική, μα πιό στιβαρή στάση με κότσια αλλά και στρατηγική, που δε θα έχει ως αρχή το να κάνουμε διαρκώς το κορόιδο, να σφυράμε αδιάφορα, να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να μη μπλεχτούμε με τίποτα σε αντιπαραθέσεις διπλωματικές ή στρατιωτικές, με μόνο μέλημα την ειρήνη, λες και ξεχνάμε την ιστορία που διδάσκει ακόμη κι απο το στόμα του Ηράκλειτου οτι πατήρ πάντων πόλεμος εστί, αλλά και το γεγονός ότι χώρες που δεν διεκδικούν μόνο συρρικνώνονται. Ευτυχώς στη Φιλική Εταιρία, άνθρωποι σαν τους ιδρυτές και τον Κολοκοτρώνη μόνο έτσι δεν ένιωθαν, και ξεκίνησαν την απελευθέρωση των κατεχομένων. Ευτυχώς, διότι αν οι Πελοποννήσιοι σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο και είχαν ως αρχή τους την ειρήνη στην περιοχή. θα σταματούσαν την επανάσταση εκεί και η Ελλάδα θα ήταν μόνο η Πελοπόννησος. Μπορεί Έλληνας να φανταστεί ανάλογα κάποιον πολιτικό τότε να έλεγε τα ίδια σε αυτούς που του ρωτούσαν αν θα κάνουμε κάτι με τους Έλληνες που βρίσκονται στην Τουρκία (δηλαδή στην υπόλοιπη κατεχόμενη Ελλάδα) και αυτός να τους απαντούσε οτι δε μας συμφέρει η αναταραχή στην περιοχή και η αναζωπύρωση του Τουρκικού εθνικισμού τώρα; Οτι συμφέρον μας είναι να λύσουμε πρώτα τα οικονομικά του κράτους, αδιαφορώντας για τους δικούς μας, τις αξίες μας, το ιστορικό μας καθήκον; Οι ηγέτες χρειάζονται απαραίτητα στρατηγική μα και κότσια. Χωρίς τα δύο, ξέρουμε καλά για τι ενδιαφέρονται και δεν μας κάνουν. Γι'αυτό κι ο Ελληνισμός αν και καθυστερεί εξαιτίας τους, στη συνέχεια τους ξεπερνάει. Τα πρώτα κατεχόμενα που πρέπει να απελευθερώσουμε είναι αυτά του μυαλού μας.
-Φιλικά, Θ.Τ.
