Πατρίδα μου.

Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν,
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι
τα φτερά ανοίξαν, στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά:
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε,
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν' ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.

Πατρίδα μου αγαπημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει, πόση μοναξιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
σ' ένα θάνατο ταγμένα και στη ξενιτιά.
Πατρίδα μου ...

Που είστε παλικάρια;
Γιατί; και πώς μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.

Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.

Αχ Ελλάδα λυπημένη, έρημη μα δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στη κορφή της γνώσης, να! σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας λιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.
Ποιους αναστήσαμε ξανά? Πού είστε παλικάρια;
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε, θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;

Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ!!!!!

Τραγούδι: Πατρίδα μου
Στίχοι: Μαυράκης Χρήστος
Μουσική: Μαυράκης Χρήστος
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Για ακρόαση: http://www.youtube.com/watch?v=3_ndy9XQkBo
 

Απο άτομο, άνθρωπος.

Απο άτομο, άνθρωπος

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Εσύ αποφασίζεις

τι και ποιός θέλεις να είσαι

και ποιός ο λόγος να γίνεις

αυτός που θα επιλέξεις.

Είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι

για το άτομό μας

και είναι στο χέρι μας

να περάσουμε

στο επόμενο στάδιο

και να γίνουμε συνειδητά

μέλη της ανθρωπότητας,

κομμάτια του όλου.

Ας γίνουμε απο άτομα, άνθρωποι!

Για τους παλιούς πολεμιστές

Για τους παλιούς πολεμιστές

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Αν δεν έχεις διαβάσει

για τους παλιούς πολεμιστές

ή δεν έχεις ακούσει τις ιστορίες,

για την ζωή και τον δρόμο τους,

για την δύναμη και το πνεύμα τους,

δεν μπορείς ούτε να διανοηθείς

πόσο μάλλον να καταλάβεις

τον λόγο ύπαρξής τους,

το αληθινό μεγαλείο τους,

τους αγώνες και το έργο τους

και πώς να τους αναγνωρίσεις

όταν ξαναεπιστρέφουν.

Ακόμη και νεκρός / Even dead

Ακόμη και νεκρός

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Ένας πολεμιστής

είναι ικανός

να νικήσει

ακόμη και νεκρός

όταν το όραμά του

ξεπερνά το παρόν

και αγγίζει το μέλλον.

Τέτοιοι πολεμιστές

δεν αναγνωρίζονται

απο την φορεσιά τους

αλλά απο το βλέμμα

και το έργο τους.

Even dead

Theodoris Tsiamitas

A warrior 

is capable

to win

even as dead

when his vision

surpasses the present

and touches the future.

Such warriors 

are not being recognized

by their costume

but from their look

and their work.

Ποιός είναι ο λόγος?

Ποιός είναι ο λόγος
που αλήθεια θέλησα
να αλλάξω τρόπους,
σκέψεις και πράξεις,
ακόμα και το βλέμμα μου,
τον τρόπο που κοιτάζω,
να κάνω πως δεν βλέπω,
να κάνω πως δεν θέλω
αυτό που πάντοτε επιθυμούσα
όσο τίποτε άλλο,
την αληθινή ένωση
μέσω του πάθους
του έρωτα και της αγάπης
για την γυναίκα.

Από τη μίζερη στάση στην εθνική κυριαρχία | Φοβίες και πραγματικότητα. Νίκος Λυγερός.

Η κρίση δεν είναι παρά μια ευκαιρία να αλλάξουμε τη μίζερη στάση που υπάρχει στην πατρίδα μας. Ο καθένας μετρά τα χρήματα του δίχως να εκτιμά το μέλλον, το οποίο δεν μπορεί να πιάσει με την αρπαχτή. Η νεολαία είναι αναγκασμένη πλέον να παραδεχθεί ότι το δημόσιο δεν αποτελεί πια το μοναδικό στόχο ακόμα και μιας κοινωνικής ζωής. Η πολιτική έχει γονατίσει διότι δεν μπορεί η ίδια να ακούσει τα προσχήματα της. Με άλλα λόγια, η αλλαγή φάσης υπάρχει ήδη απλώς οι περισσότεροι δεν μπορούν να το αποδεχθούν διότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν δεδομένα γι' αυτόν σε όλες τις περιόδους της ύπαρξής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να προσφέρει όχι μόνο στους συνανθρώπους μας αλλά και στην ανθρωπότητα μέσω του ελληνισμού. Πότε ήμασταν μια πλούσια χώρα; Πολύ απλά ποτέ ! Κι όμως είμαστε εδώ ως λαός εδώ και χιλιετίες. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί προσπαθούν όλοι να μας πείσουν ότι είμαστε γονατισμένοι. Ότι έχουμε γενίτσαρους, παπάδες και ραγιάδες δεν αντιλέγουμε αλλά δεν είμαστε όλοι μόνο αυτό αλλιώς πολύ απλά δεν θα υπήρχαμε πια. Ο ελληνισμός δεν είναι ούτε το κράτος ούτε θεσμός. Ο ελληνισμός είναι το είναι μας για να μπορούμε να προσφέρουμε. Δεν ξέρει από κοινωνικά και μίζερα στοιχεία, είναι γενναιόδωρος. Γι' αυτό το λόγο πρέπει ν' αρπάξουμε την ευκαιρία για να υλοποιήσουμε τα οράματά μας και να παύσουμε επιτέλους να ζούμε μέσα στα όνειρα που αγοράζουμε με δάνειο. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από χρήματα λες και ζητά ελεημοσύνη. Ο λαός θέλει μέλλον και αυτό δεν αγοράζεται, βρίσκεται μόνο και μόνο με το έργο. Αντί να παλεύουμε δήθεν για μια αμφιλεγόμενη επιβίωση ας επικεντρωθούμε σε πραγματικά οράματα για τα οποία μπορούμε ακόμα και να θυσιαστούμε. Η εθνική κυριαρχία δεν είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο, είναι μια ανθρώπινη δομή. Όποιος κοιτάζει τις ακριτικές περιοχές και δεν βλέπει τους δικούς μας δεν αξίζει να μιλά για αυτό το θέμα. Οι δικοί μας είναι η γη μας. Γι' αυτό δεν αρκεί η γη μας να είναι δική μας. Γιατί για να παραμένει δική μας πρέπει να προσέχουμε τους δικούς μας. Η καθημερινή, μίζερη στάση δεν βοηθά κανέναν ούτε τον εαυτό μας. Το να ανήκεις σε αυτόν τον λαό, δεν είναι δεδομένο. Δίχως αγωγή παραμένεις ένα άτομο και μερικές φορές ένας πελάτης μόνο που δεν είναι παρά ένα νούμερο σε μια κάρτα. Ενώ ο λαός μας όπως και η ανθρωπότητα θέλει ανθρώπους ικανούς να δημιουργήσουν το μέλλον.

 

Νίκος Λυγερός.

 

Πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2011/10/blog-post_4295.html#.T_rSU5HUjV8

 

Μόνοι αλλά μαζί.

Είναι και οι στιγμές που νιώθεις μόνος
γιατί η παρέα σου δεν παράγει κανένα έργο
άρα δεν υπάρχει συνεργασία
απλώς μία σιωπηλή συμφωνία
να μην κάνετε τίποτα.
Κι εφόσον το έργο καθορίζει το όν
δίχως έργο, υπάρχει οντότητα?
Πώς λοιπόν να μην νιώθεις κενός
όταν είσαι σχεδόν ανύπαρκτος?
Βαθιά μέσα σου όμως, ξέρεις πάντοτε
οτι η παρέα σου είναι η ανθρωπότητα
κι οτι υπάρχουν κι άλλοι "μόνοι"
που συνυπάρχουν μαζί σου,
άρα κι αν είστε μόνοι είστε μαζί.
Οπότε κάθε στιγμή της ζωής σου
θα ξέρεις πως σημασία έχει η ομάδα
και η προσφορά στην πραγματική σου παρέα
την ανθρωπότητα.

Εναντίον της βαρβαρότητας.

Εναντίον της βαρβαρότητας.
Θεοδωρής Τσιαμίτας

Όλοι μπορούν να κοιτάζουν
λίγοι μπορούνε να βλέπουν
και πιο σπάνιοι ακόμη αυτοί
που μπορούν να προβλέπουν
τις κινήσεις του εχθρού
έτσι ώστε να είναι έτοιμοι
και να προετοιμάζουν και τους άλλους
για να αντισταθούν όλοι μαζί
εναντίον της βαρβαρότητας.