Μόνοι αλλά μαζί.

Είναι και οι στιγμές που νιώθεις μόνος
γιατί η παρέα σου δεν παράγει κανένα έργο
άρα δεν υπάρχει συνεργασία
απλώς μία σιωπηλή συμφωνία
να μην κάνετε τίποτα.
Κι εφόσον το έργο καθορίζει το όν
δίχως έργο, υπάρχει οντότητα?
Πώς λοιπόν να μην νιώθεις κενός
όταν είσαι σχεδόν ανύπαρκτος?
Βαθιά μέσα σου όμως, ξέρεις πάντοτε
οτι η παρέα σου είναι η ανθρωπότητα
κι οτι υπάρχουν κι άλλοι "μόνοι"
που συνυπάρχουν μαζί σου,
άρα κι αν είστε μόνοι είστε μαζί.
Οπότε κάθε στιγμή της ζωής σου
θα ξέρεις πως σημασία έχει η ομάδα
και η προσφορά στην πραγματική σου παρέα
την ανθρωπότητα.