Με αφορμή μια φίλη μου, γράφω αυτό για να το δούν περισσότεροι και να σκεφτούν και να επανεξετάσουν το θέμα των αδέσποτων -και όχι μόνο- σκύλων, βλέποντας το κι απο μια πιο ώριμη σκοπιά. Σκέψου οτι δύο μόνο αδέσποτα αρκούν για να γεννήσουν άλλα 20 τουλάχιστον σε όλη την διάρκεια της ζωής τους, κι αυτά άλλα τόσα, και πάει λέγοντας... Άρα δεν είναι όλα τα αδέσποτα παρατημένα απο ανθρώπους, αλλά ένα μικρό ποσοστό απο αυτά. Επίσης, τα σκυλιά δεν γεννήθηκαν με τους ανθρώπους, απλά σιγά σιγά οι άνθρωποι τα έφεραν πιο κοντά τους με αποτέλεσμα κάποιοι να τα έχουν ως κατοικίδια. Αυτό δεν σημαίνει οτι όσα δεν είναι κατοικίδια είναι εξ'αιτίας των ανθρώπων. Ο σκύλος απο την φύση του είναι αδέσποτος έτσι κι αλλιώς, όπως όλα τα ζώα. Σίγουρα υπάρχουν κι αυτά που κάποιοι παράτησαν, αλλά κι απο αυτούς κάποιοι απλώς δεν μπορούσαν πια να τα συντηρίσουν για διάφορους λόγους. Κι επίσης την στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι, συνάνθρωποί μας, χωρίς στέγη, ζεστασιά και φαγητό, αδέσποτοι κι αυτοί -και δυστυχώς δεν είναι λίγοι πια- τα σκυλιά πηγαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Μην ανησυχείτε, ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν αγαπάνε τα ζώα, πιο πολλοί είναι αυτοί που δεν αγαπάνε τους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται στο οτι τα ζώα δεν έχουν την νοημοσύνη μας, δεν μιλούν. Σκέψου το...
είναι ανάγκη.
Θ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου