Η αξία του χρόνου και το νόημα της ζωής.

Γεννιόμαστε, μα δεν το επιλέγουμε. Πεθαίνουμε, μα δεν το επιλέγουμε. Το μόνο που είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε είναι το πώς θα ζήσουμε στο ενδιάμεσο. Θα ζήσουμε ελεύθεροι ή σκλάβοι? Θα ζήσουμε ώς άτομα ή ως άνθρωποι? Θα ζήσουμε προσφέροντας ή παίρνοντας? Θα ζήσουμε ή απλώς θα υπάρχουμε? Είναι ουσιαστική η διαφορά των δύο. Θα ενδιαφερθούμε για το παρελθόν και το μέλλον ή θα ασχολούμαστε με το παρόν? Παρόν, το οποίο θα περάσει όπως η ζωή μας κι απ'ότι λένε συνήθως οι πιό γέροι είναι μικρή, τελειώνει γρήγορα. Δεν είμαστε αθάνατοι, γι'αυτό κι ο χρόνος για εμάς έχει τόση σημασία.
Ο Σωκράτης είπε: ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ. Δηλαδή, η ζωή που δεν εξετάζεται δεν αρμόζει σε άνθρωπο. Αν κάτι μας ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα ζώα του πλανήτη μας είναι η νοημοσύνη μας, η λογική μας, η σκέψη και η σκέψη πάνω στην σκέψη, δηλαδή η συνείδησή μας. Άρα είναι καθήκον μας απο την φύση μάλιστα, όπως και η αναπαραγωγή, το να φιλοσοφούμε.
Με αυτά θέλω να πώ πως αν δεν συνειδητοποιήσουμε ή δεν επινοήσουμε το νόημα της ζωής, ή έστω αν δεν συνειδητοποιήσουμε πως αυτό είναι που πρέπει να αναζητήσουμε αφιερώνοντάς του τον χρόνο μας τότε δεν κάνουμε τίποτα, τον σπαταλήσαμε άδικα, δεν αξίζουμε κάτι και είτε γεννιόμασταν είτε όχι δεν θα είχε σχεδόν καμιά σημασία, εφόσον δεν θα άλλαζε, ούτε θα προσέφερε κάτι η γέννησή μας στην ανθρωπότητα. Είναι πολύ απλό να δούμε πως εξαφανίζεται ένα όν που δεν έχει ζήσει ώς άνθρωπος αλλά ώς άτομο. Πόσοι απο εμάς γνωρίζουμε τους προπαππούδες μας αν δεν ζούσαν όταν αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε ως παιδιά? Όχι πολλοί φαντάζομαι. Αν το δυσκολέψουμε τώρα κι αναρωτηθούμε πόσοι γνωρίζουμε και θυμόμαστε τους πατεράδες των προπαππούδων μας, τους παππούδες τους και τους προπαππούδες τους, η απάντηση θα μας στεναχωρήσει περισσότερο: Ελάχιστοι. Αυτό μας δείχνει πως δεν αφήσανε συνειδητά κάτι πίσω τους, μετά τον θάνατό τους, για τους επόμενους, άρα εφόσον δεν είχαν σημασία κανείς απο τις επόμενες γεννιές δεν θα τους μάθει για να τους θυμάται. Κι άρα θα πεθάνουν και θα είναι σαν να μη γεννήθηκαν. Ο Σωκράτης ακόμη και μετα θάνατον, ζεί δια μέσω του έργου του που δημιούργησε για τους επόμενους. Κανείς δεν ξέρει τον Σωκράτη επειδή ήταν όμορφος, πετυχημένος επαγγελματίας ή πλούσιος. Τον ξέρουμε μέχρι και σήμερα, μετά απο σχεδόν 2500 χρόνια για αυτά που είπε, επειδή ήταν πραγματικά σημαντικά και διατηρήθηκαν μέσω της μνήμης στον χρόνο. Κι ήταν πραγματικά σημαντικά διότι συνέβαλαν στην εξέλιξη της σκέψης, δηλαδή στην εξέλιξη της ίδιας της ανθρωπότητας.
Στα τέλη του προηγούμενου μήνα είχα τα γενέθλιά μου. Κλασσικές ευχές για χρόνια πολλά και όλα αυτά τα τυπικά απο φίλους και γνωστούς. Κι όσο τα άκουγα τόσο σκεφτόμουν πως όσο πολλά και να είναι τα χρόνια, δεν θα είναι και πάνω απο 70-80 απο τώρα, στην καλύτερη περίπτωση. Και τι είναι 70, 80, 90, 100 χρόνια για την αιωνιότητα? Κι ενώ η αιωνιότητα θα συνεχίσει να υπάρχει, εγώ όχι. Άρα ο χρόνος δεν έχει σημασία για την αιωνιότητα μα για μένα που είμαι θνητός. Ο ατομικός μου χρόνος μου είναι περιορισμένος και συνεχώς τελειώνει. Και μόλις προσθέθηκε άλλος έναν χρόνος στην πλάτη μου. Αυτές οι σκέψεις με οδήγησαν σε μια άλλη που έγινε ιδέα. Κι αυτή ήταν η εξής: Αντί σε κάθε επέτειο των γενεθλίων μου να προσθέτω έναν χρόνο στο μηδέν, δηλαδή στην γέννησή μου, να αφαιρώ έναν χρόνο απο τα 78 -είναι ο μέσος όρος ηλικίας των Ελλήνων- δηλαδή απο τον φυσιολογικό θάνατό μου -εκτός εκτάκτου γεγονότος. Με αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιώ πως ο προσωπικός μου χρόνος συνεχώς τελειώνει άρα δεν θα ξεχνώ πως είμαι θνητός, κι αν θέλω να αφήσω ένα στίγμα προσφοράς, πρέπει να τον χρησιμοποιήσω έτσι ώστε να παράγω κάποιο έργο που θα έχει αξία και για το μέλλον, ακόμη και μετά απο εμένα, για τους επόμενους ανθρώπους. Κι επειδή είμαι πολύ τεμπέλης, όπως πολλοί, συχνά όταν είναι να κάνω κάτι λέω πως κι αύριο μέρα θα 'ναι, κι αφήνω για αύριο αυτό που θα μπορούσα να κάνω σήμερα. Αν όμως ξέραμε πως αύριο δεν θα ζούμε, θα το κάναμε σήμερα αναγκαστικά. Με το να αφαιρούμε λοιπόν ένα χρόνο κάθε χρόνο απο την ζωή μας θα πιεζόμαστε δημιουργικά και θα γίνουμε πιο παραγωγικοί και ουσιαστικοί με τον χρόνο μας, δεν θα τον ξοδεύουμε τόσο άσκοπα για πράγματα που δεν έχουν αξία. Ο χρόνος είναι μαζί μας, αρκεί να είμαστε κι εμείς μαζί του.
Σκέψου το, ίσως αλλάξεις την ζωή σου, ίσως αλλάξεις τον κόσμο προς το καλύτερο.