Τι κατάντια είναι αυτή της κοινωνίας μας! Ως άτομα πλήρως
ενταγμένα σ'αυτή, λέτε και κάνετε όπως σας λέει, κοιμάστε για να ονειρεύεστε κι
υπάρχετε δίχως να ζείτε. Πληρώνετε, για να καταστρέψετε τον εαυτό σας και τους
γύρω σας με ουσίες, γιατί δεν σας ενδιαφέρει η ουσία. Το πιο συνηθισμένο και
διαδεδομένο είναι το τσιγάρο και το παθητικό κάπνισμα. Παρ'όλα αυτά λέτε με
αφέλεια και θράσος οτι αγαπάτε τον εαυτό σας και τους δικούς σας. Αν δεν τους
αγαπούσατε τι θα τους κάνατε; Κάνετε σχέσεις εξουσίας, γιατί δεν σας ενδιαφέρει
η ουσία. Λέτε πως αγαπάτε τον άλλον και τον βάζετε πρώτο απο όλους. Υποκριτές,
πότε τον βάλατε πρώτα απ'τον εαυτό σας; Αν τον βάζατε πρώτα απο τον εαυτό σας
θα ζηλεύατε ποτέ; Γίνεστε τόσο γελοίοι και κοινωνικοί που δίνετε την ονομασία "ελεύθερη
σχέση" σε σχέσεις που δεν τις θεωρείτε πραγματικές σχέσεις μα απλές
επαφές, κατώτερου επιπέδου, λες και η ελευθερία δεν είναι η υπέρτατη αξία ενός
ανθρώπου, απαραίτητο κι αυτονόητο στοιχείο μιας ανθρώπινης σχέσης. Ταυτόχρονα
ονομάζετε "σοβαρή σχέση" τις σχέσεις περιορισμού και κτητικότητας και
τις τοποθετείτε στο ανώτερο επίπεδο ανθρώπινων επαφών. Και ρωτώ: Ποιός αγαπάει,
αυτός που αφήνει τον άλλον ελεύθερο επειδή τον νοιάζεται, ή αυτός που τον
περιορίζει και τον θέλει αποκλειστικά, κτήμα του; Προτιμάτε τον δεσμό ή τα
δεσμά; Λέτε πως είσαστε ηθικοί, και πως είναι ανήθικο να κυκλοφορεί κάποιος γυμνός. Υποκριτές, πότε γεννήθηκε άνθρωπος με ρούχα; Λέτε οτι είναι απαράδεκτη η γύμνια και γι'αυτό και υπάρχουν νόμοι απαγόρευσής της σε δημόσια
θέα, και πληρώνετε όσα-όσα σε στριπτιτζάδικα και μπουρδέλα για λίγα
μόνο λεπτά, περνάτε ώρες ατελείωτες σε σελίδες πορνό, ψάχνετε διαρκώς, παντού,
το γυμνό, και βομβαρδιζόμαστε μέσω όλων των ΜΜΕ απο αυτό. Αφού το θεωρείτε ανήθικο, γιατί το ψάχνετε με τέτοια μανία και γιατί πουλάει τόσο πολύ; Λέτε:
"Αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις
κανέναν". Ανόητοι, αν ο Χριστός αγαπούσε πρώτα τον εαυτό του θα περνούσε τα Πάθη και την σταύρωση για χάρη μας; Πώς να αγαπήσεις τον εαυτό σου δίχως να αγαπήσεις πρώτα
τον άλλον; Τι νόημα έχει ο εαυτός σου δίχως κανέναν άλλο; Τι αξία θα είχε ο εαυτός σου και πώς να τον εκτιμήσεις αν δεν έχει προσφέρει στον άλλον; Για να δεις ποιός είσαι δε χρειάζεσαι καθρέφτη; Σε ποιανού
τα μάτια θα καθρεφτιστείς ως άνθρωπος και πώς να γίνεις συνάνθρωπος αν δεν υπάρχει ο άλλος; Μέσα στην κοινωνία λέτε πως
πρέπει να κάνουμε το καλό. Τότε γιατί δεν το κάνετε, μα πράττετε το αντίθετο;
Λέτε επίσης πως είναι κακό πράγμα η ρουτίνα, μα βολευόσαστε σ'αυτή γιατί νιώθετε
ασφαλείς και απορρίπτετε οτι την διαταράσσει, πολλές φορές το πολεμάτε κιόλας.
Γι'αυτό και είσαστε τόσο ενταγμένοι μέσα στην κοινωνία, γιατί είναι ένα μόνιμο
παρόν, διότι την ενδιαφέρει η εξουσία και δε θέλει να αλλάξει. Κάτι το
καινούριο, το καινοτόμο, το ριζοσπαστικό ή επαναστατικό απειλεί την κοινωνία
που φοβάται πως θα χάσει την εξουσία στο μέλλον, γι'αυτό και πολεμάει το
μέλλον, παρ'όλο που λέει πως αυτό είναι που έχει σημασία και θέτει ως
προορισμό. Τι υποκρισία! Η ανθρωπότητα ήταν πάντοτε εκτός κοινωνικού πλαισίου,
γιατί ξέρει πως μόνο η εξέλιξη έχει σημασία! Γι'αυτό και βασίζεται πάνω στο
παρελθόν και το μέλλον, για να υπάρχει μια συνέχεια. Η κοινωνία είναι της
επικαιρότητας και της μόδας, κι ευτυχώς περνάει, για να έρθει η επόμενη. Η
Ανθρωπότητα είναι πάντα μία γι'αυτό και είναι διαχρονική. Εσύ, που θέλεις να
ανήκεις;
Σκέψου το κι αλλιώς, και σκέψου το ξανά. Το παρόν website είναι ένας χώρος φιλοσοφικής διάθεσης αφιερωμένo στη σκέψη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
There Are Two Modes of Being
There are two modes of being Theodoris Tsiamitas There are two modes of being: a) Being conscious by choice, by carefully monitor...
-
Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου, έτος 2013. Ακόμη, η κοινωνία θεωρεί πως το γυμνό σώμα είναι κάτι το προσβλητικό και το παράνομο και στις πιο πολιτισ...
-
Είναι φοβερό το πώς η κοινωνία μετατρέπει τις σχέσεις απο ανθρώπινες σε εμπορεύσιμες, δηλαδή σε σχέσεις εκμετάλλευσης. Είναι φοβερό το πώ...
-
Η Μακεδονία σε χρειάζεται Θεοδωρής Τσιαμίτας Η Μακεδονία σε χρειάζεται περισσότερο απο ποτέ, τώρα, γιατί δεν μένει πολύς χρόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου