Στρατιωτική θητεία τέλος

Στρατιωτική θητεία τέλος

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Τέλος η στρατιωτική θητεία. Δεν ήταν κάτι το ευχάριστο σε ατομικό επίπεδο, το αντίστροφο μάλιστα. Ήταν όμως κάτι το αναγκαίο σε συλλογικό, εθνικό πλαίσιο. Και είναι απολύτως κατανοητή αυτή η ανάγκη. Εφόσον δεν έχουμε Ολλανδούς, Βέλγους, ή Σουηδούς για παράδειγμα, γείτονές μας, όπως θα θέλανε πολλοί απο μας, αλλά αυτούς που μας καταπατούσαν για 400 χρόνια, που έχουν διαπράξει γενοκτονίες τις οποίες ακόμη δεν έχουν αναγνωρίσει και θεωρούν τον γενοκτόνο εθνικό τους ήρωα, ενώ παράλληλα μέχρι και σήμερα καταπατούν κανονικά την πατρίδα μας στην Κύπρο και τη Θράκη. Οι περισσότεροι απο μας που πηγαίνουν στρατιώτες δεν έχουν στο μυαλό τους την πραγματικότητα, λες και είναι θέμα άποψης, οπότε βιώνουν ως κάτι το εντελώς καταναγκαστικό και αχρείαστο την θητεία τους. Σε αυτό φταίει φυσικά και το κράτος, που δεν φροντίζει να διαπαιδαγωγεί τουλάχιστον σε βασικό επίπεδο τους ανθρώπους που απαρτίζουν τον στρατό, έστω και για 9 μήνες. Πέραν των αγγαρειών θα ήταν πολύ καλό να γίνονται μαθήματα βασισμένα στην ιστορία, την φιλοσοφία και τη στρατηγική, ίσως σε μορφή σεμιναρίων. Έτσι θα υπήρχε άλλη προσέγγιση. Ένα παράδειγμα: πολλές φορές έτυχε κάποιος φαντάρος να πει τη χαρακτηριστική φράση "Και να γίνει πόλεμος, εγώ σιγά μη πάω". Αμέσως λοιπόν τον ρωτούσα τι εννοεί με το δε θα πάει, διότι δεν συνειδητοποιούσε πως αν γίνει πόλεμος θα είναι επειδή θα είναι οι άλλοι εδώ, κι όχι το αντίστροφο. Άρα μετά καταλάβαινε οτι ή θα υπερασπιζόταν την πατρίδα των δικών του και την ελευθερία τους, ή θα τους άφηνε στα δόντια της βαρβαρότητας κοιτάζοντας αποκλειστικά το τομάρι του. Χωρίς να σκέφτεται φυσικά οτι ακόμη και να έπραττε έτσι συνεχώς, κάποια στιγμή όταν η βαρβαρότητα είχε κατακτήσει τα πάντα δε θα έμενε αλλού τόπος να πάει, οπότε θα γινόταν σκλάβος ή ραγιάς. Οι περισσότεροι λοιπόν μετά απο αυτή τη μικρή συζήτηση άλλαζαν προσέγγιση. Και οι άνθρωποι θα ένιωθαν περισσότερο συνάνθρωποι κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Μ'αυτό τον τρόπο η θητεία θα γινόταν πιό δημιουργική και όχι μόνο και μόνο αποθητική σαν καταναγκαστικά έργα. Η δική μου τελείωσε εδώ λοιπόν και το χαίρομαι. Μερικούς μόνο φίλους έκανα, οι οποίοι μάλιστα μάλλον θα διαφωνήσουν εντελώς με αυτό το κείμενο αν το διαβάσουν, τουλάχιστον αρχικά, μα δε με πειράζει καθόλου. Εύχομαι σε όλους όσους απολύονται και θα απολυθούν απο εδώ και στο εξής: Καλοί Πολίτες, με Π κεφαλαίο, διότι έχουμε και την Πόλη μας που είναι αναγκαίο και πρέπον επιτέλους να απελευθερωθεί. Καλή συνέχεια.