Όλα έτοιμα για το δεύτερο, στην Αθήνα!

Όλα έτοιμα για το δεύτερο, στην Αθήνα!

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Ο Ελληνισμός διώχνει την μιζέρια.

Η οικογένειά μας είχε πάντα δυσκολίες στα οικονομικά από τότε που θυμάμαι τη ζωή μου. Ο παππούς μου, γεωργός ακόμη, εβδομήντα εννέα χρόνων, με αφαιρεμένη σύνταξη από το κράτος και όχι απλώς κομμένη, στο ιστορικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης που ήταν ενάντια της λήθης, βροντοφωνάζοντας για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας στις 21 Ιανουαρίου του 2018, δεν θέλησε να παρευρεθεί μαζί μας. Όταν τον ρωτήσαμε "μα, γιατί; Είναι εδώ, στη Θεσσαλονίκη, κι εσύ δε θα έρθεις;" Η απάντησή του δεν ήταν ορθολογική. Καταλάβαμε οτι λίγο ήταν το κόμμα του που δεν στήριζε το συλλαλητήριο, λίγο οι δημοσιογράφοι στα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης που εμμέσως ή και άμεσα προπαγάνδιζαν εναντίον, λίγο η κεφαλή της εκκλησίας της Ελλάδος που δεν ήταν ξεκάθαρη εξ ‘αρχής, και περισσότερο απ’ όλα, η πραγματικότητα που τον εξανάγκαζε να εργάζεται ακόμη για να έχουμε τα απαραίτητα, και η κοινωνία που τον είχε πείσει πια εντελώς πως όλοι είναι αδιάφοροι, όλοι είναι ξεπουλημένοι, όλα είναι στημένα και καμία αντίσταση δεν είναι πια εφικτή και συνεπώς δεν θα έχει κόσμο. Το κεφάλι του ήταν σκυμμένο όπως και το βλέμμα του καθώς μας απαντούσε. Ήταν η μιζέρια τόση και η ηττοπάθεια που δεν άφηναν καμία πιθανότητα στον παππού μου να σηκώσει κεφάλι. Όλα αυτά, μέχρι το συλλαλητήριο να γίνει. Τότε, μέχρι και για τον παππού μου, η πραγματικότητα άλλαξε. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το πόσο, παρά μόνο όταν ανακοινώθηκε το δεύτερο συλλαλητήριο της Αθήνας στις 4 Φεβρουαρίου. Διότι όταν άκουσε ότι ψάχνουμε να βρούμε λεωφορείο φτηνό, ώστε να μπορέσουμε να πάμε κι εκεί, μας ζήτησε αν μπορούμε να βρούμε και γι’αυτόν θέση. Ακόμη πιο παράξενο ήταν πως τόνισε ότι ακόμη κι αν δε βρούμε φθηνό εισιτήριο, να τον υπολογίζουμε, διότι θα κάνει ότι μπορεί για να βρει χρήματα για το αντίτιμο. Αυτό ούτε κι εμείς δεν το περιμέναμε. Ο παππούς μου ακόμη έχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Ο παππούς μου ακόμη έχει ανάγκη να εργαστεί καθημερινά στο χωράφι. Ο παππούς μου ακόμη έχει προβλήματα ζαλάδας και άλλων θεμάτων όταν ταξιδεύει για περισσότερο από 1-2 ώρες. Το κόμμα του ακόμη δεν ήταν ξεκάθαρα υπέρ του συλλαλητηρίου. Αλλά τώρα είχε δει τον Ελληνισμό να παίρνει σάρκα και οστά στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης πέρα από κάθε προσδοκία. Τώρα δεν μπορούσε πια να μην πιστέψει στην σημασία του αγώνα και την αντίσταση. Τώρα, ήταν έτοιμος. 

Η ιστορικότητα της 21ης Ιανουαρίου άλλαξε την πραγματικότητα για πάρα πολλούς παππούδες μας ακόμη. Και για γονείς και φίλους μας. Το ίδιο και για πολιτικούς, πάσης φύσεως ηγέτες και δημοσιογράφους, αλλά ακόμη και για τους ξεπουλημένους και τους ραγιάδες. Ο Ελληνισμός έδιωξε την μιζέρια και την ηττοπάθεια και τις έκανε πίστη και αντίσταση. Γιατί αυτό κάνει διαχρονικά. Γι’αυτό πιστεύουμε σ’αυτόν. Γι’αυτό είναι δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα. Γιατί απελευθερώνει τους πάντες από τα πάντα. 

Τώρα, Όσο κι αν δεν το πίστευαν μερικοί κι όσο κι αν ήλπιζαν για το αντίθετο κάποιοι άλλοι, όλα είναι έτοιμα για το δεύτερο.