Ένας συλλογισμός σε μορφή ερωτήματος (σχετικά με τις προσδοκίες βοήθειας της Ελλάδας απο άλλες χώρες)

Ένας συλλογισμός σε μορφή ερωτήματος (σχετικά με τις προσδοκίες βοήθειας της Ελλάδας απο άλλες χώρες)

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Παραθέτω έναν συλλογισμό σε μορφή ερωτήματος (θα καταλάβετε σύντομα που το πάω): έστω οτι μια γυναίκα απειλείται απο έναν τραμπούκο οτι την επόμενη ημέρα το πρωί θα δεχθεί επίθεση βίας, κι έχει στη διάθεσή της τον άντρα της, τους φίλους της, φίλους του άνδρα της και τέλος κάποιους απλώς γνωστούς (π.χ. απο τον χώρο εργασίας) όλους εν δυνάμει να την βοηθήσουν. Ερωτώμενοι για το ποιόν θα περιμέναμε αρχικά, ποιόν δευτερευόντος και ποιόν ίσως καθόλου να την βοηθήσει, σε ποιά σειρά θα βάζαμε τον καθένα απο αυτούς; Λογική απάντηση: 1) τον Άνδρα της, που έχει την δυνατότητα υπερασπίσεώς της αλλά κυρίως που είναι επιλεγμένος από αυτή ως ο πρώτος σε προτεραιότητα σύντροφος και προστάτης, 2) τους φίλους της, που έχουν επίσης την δυνατότητα και είναι επίσης επιλεγμένοι από αυτή, απλώς όχι με καθήκοντα ίδιου βαθμού με τον άνδρα της, 3) τους φίλους του άνδρα της, που έχουν κι αυτή την δυνατότητα να την υπερασπιστούν, δεν έχουν μεν επιλεχθεί από αυτή αλλά έχουν ένα κάποιο κίνητρο να υπερασπιστούν την γυναίκα του φίλου τους, χωρίς να είναι σίγουρο ωστόσο ότι θα το κάνουν όταν μπορεί να έχουν κάποιο κόστος, και 4) τους απλούς γνωστούς, οι οποίοι έχουν και αυτοί την δυνατότητα να την υπερασπιστούν, έχουν κάποια κοινά συμφέροντα μαζί της αλλά δεν έχουν επιλεχθεί από αυτή, ούτε έχουν την φυσική τάση να την υπερασπιστούν όταν ρισκάρουν να έχουν οι ίδιοι κόστος, συνεπώς είναι μάλλον αμφίβολο το να την υπερασπίζονταν. Δεν είναι έτσι;
Κάνοντας μεταφορά αυτής της ιδέας και αν αντί για την γυναίκα του φανταστικού παραδείγματος βάλουμε την Ελλάδα, καταλαβαίνουμε ότι ο αντίστοιχος «άνδρας» εδώ είναι η εκάστοτε κυβέρνηση η οποία έχει επιλεχθεί από την Ελλάδα (δηλαδή τον λαό) να την εκπροσωπεί επισήμως και διεθνώς ως η κυρίως αρμόδια. Οι αντίστοιχοι «φίλοι της» θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η εκάστοτε αντιπολίτευση η οποία είναι επίσης επιλεγμένη από την Ελλάδα αλλά όχι έχοντας καθήκοντα ίδιου βαθμού με την κυβέρνηση. Οι αντίστοιχοι «φίλοι του άνδρα» εδώ είναι οι χώρες σε συμμαχικό πλαίσιο που έχουν επιλεχθεί από την κυβέρνηση της Ελλάδος (όπως οι φίλοι του άνδρα απο τον άνδρα), όπως για παράδειγμα χώρες της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ, που έχουν μια φυσική τάση να υπερασπιστούν τις συμμαχικές τους χώρες αλλά όταν παίζεται να έχουν κόστος οι ίδιες δεν είναι σίγουρο οτι θα το πράξουν, και, τέλος, έχουμε τις ουδέτερες χώρες της περιοχής - ή αλλιώς, τους αντίστοιχους «γνωστούς» - που απλώς συμβαίνει να γνωρίζονται λόγω κοινής γεωγραφίας-γειτονίας, αλλά είναι αμφίβολο πως θα υπερασπιστούν την Ελλάδα όταν πρόκειται να έχουν οποιοδήποτε κόστος οι ίδιες.
Το να διαμαρτυρόμαστε ως Έλληνες για το ότι οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικάνοι δεν μας βοηθούν όταν δεχόμαστε εθνικές απειλές ενώ η ίδια η κυβέρνηση που εμείς έχουμε επιλέξει είναι οκ με τον αντίστοιχο «τραμπούκο» κάθε φορά, δηλαδή την εκάστοτε χώρα που προσβάλει την ιστορία ή την κυριαρχία μας, είναι όσο γελοίο θα ήταν η γυναίκα του παραδείγματος να διαμαρτύρεται για τη μη βοήθεια απο τους φίλους του άντρα της ότι δεν την υπερασπίζονται από τον τραμπούκο ενώ ο ίδιος ο άνδρας που έχει επιλέξει αλλά και οι δικοί της φίλοι είναι οκ με αυτόν.
Είναι ανάγκη να ξυπνήσουμε και να αντισταθούμε, γιατί ο Ελληνισμός δεν είναι κόμμα, δεν είναι ιδεολογία, δεν είναι αριστερός ή δεξιός, αλλά προσφορά του Χρόνου στην Ανθρωπότητα. Εμείς είμαστε κομμάτια του και αντιπρόσωποί του, συνεπώς είναι καθήκον μας να γράψουμε τη συνέχεια της ιστορίας του γιατί δε θα το κάνει κανένας άλλος. Πάνω απο τετρακόσια χρόνια βαρβαροκρατίας τα βάλαμε σε παρένθεση, άρα μην έχετε ψευδαισθήσεις οτι θα αφήσουμε οποιοδήποτε κόμμα ή πολιτικό, ακόμη κι αν είναι κυβέρνηση ή πρωθυπουργός εκτός παρένθεσης. Γιατί ο Ελληνισμός γράφει ιστορία, ενώ τους ραγιάδες και τους προδότες η ιστορία τους γράφει.