Συναίσθημα: Το μαγικό υλικό της δημιουργίας.

Συναίσθημα... κάτι τόσο περίεργο και ξεχωριστό, κάτι που πολλές φορές δεν μπορεί καλά-καλά να ειπωθεί με λέξεις. Το συναίσθημα μας τρέφει ώς όντα, πνευματικά. Γι'αυτό κυνηγούμε έντονες συναισθηματικά στιγμές, είτε χαράς, είτε λύπης. Ναι, ακόμη κι η λύπη μας τρέφει πολλές φορές, η στεναχώρια, το κλάμα. Τι παράξενο... Είμαστε οι μόνοι επάνω στον πλανήτη οι άνθρωποι που μπορούμε να το νιώσουμε σ'αυτό τον βαθμό. Θα μπορούσα να θεωρήσω οτι είμαστε τυχεροί όμως δεν πιστεύω στην τύχη αλλά στην ανάγκη. Ήταν και είναι ανάγκη να μπορούμε να νιώθουμε. Το συναίσθημα μπορεί να μας οδηγήσει να κάνουμε πράγματα ακατόρθωτα, να συλλάβουμε το αδιανόητο, να δημιουργήσουμε κάτι πέρα απο τα γνώριμα, να φέρουμε καινούριες πραγματικότητες, να κάνουμε τα πάντα. Πόσο τρομερό είναι που μπορούμε να νιώθουμε ερωτευμένοι παραδείγματος χάρην? Με έναν άνθρωπο, με ένα τραγούδι, με μια εικόνα, με μια σκέψη, με έναν ήχο, με την ζωή την ίδια. Τί απερίγραπτη δύναμη έχει το συναίσθημα αυτό του έρωτα... Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε κάποιους απο εσάς ή και σε όλους -διότι δεν έχω ρωτήσει είναι η αλήθεια- όμως συχνά τα συναισθήματά μου είναι τέτοια που η πραγματικότητα γύρω μου δεν μπορεί να τα χωρέσει. Θέλω να πώ πως συμβαίνει πολλές φορές να νιώθω τόσο έντονα που να μην μπορώ να τα μεταφράσω σε σαφείς σκέψεις, να μην μπορώ να τα εκφράσω, να μην μπορώ να τα εξηγήσω, να ζορίζομαι πολύ για να τα προσδιορίσω, να μην ξέρω καν πώς να το ονομάσω αυτό που νιώθω, να μην μπορώ καν να το κατανοήσω. Συνήθως το παθαίνω ακούγοντας μια μουσική που θα μπορέσει να με αγγίξει πραγματικά. Τότε αρχίζω να νιώθω μια αστείρευτη ενέργεια, συναισθήματα απροσδιόριστα ως τώρα με τεράστια ένταση. Τότε είναι που με πιάνει να θέλω να κάνω κάτι, να γράψω, να συνθέσω, να δημιουργήσω, να κάνω γυμναστική, να κάνω πράγματα για να εκτονώσω αυτή την τεράστια ενέργεια όμως πάντοτε δημιουργικά. Τότε συμβαίνουν και τα καλύτερα. Όταν περάσει αυτή η συναισθηματική φάση και μείνει το έργο που έκανα ή έστω άρχισα, δυσκολεύομαι να πιστέψω οτι εγώ μπόρεσα να το συλλάβω, να το κάνω. Τι περίεργο κι ενδιαφέρον... Αυτό ονομάζουν έμπνευση. Αλλά τι είναι όλα αυτά που καταλλήγουν στην έμπνευση? Εμείς οι άνθρωποι έχουμε πολλά ακόμη να κάνουμε, πολλά ακόμη να πάθουμε, πολλά ακόμη να μάθουμε. Αντί να μιζεριάζουμε για μικρότητες, για ανούσια κι ασήμαντα πράγματα, που η κοινωνία συχνά μας έχει πείσει οτι είναι σημαντικά, ας αφοσιωθούμε στην ανθρωπότητα, στην αληθινή ουσία της ζωής μας, κι ας την ζήσουμε επιτέλους, δεν αρκεί απλώς να υπάρχουμε. Ο χρόνος μας ώς άτομα είναι περιορισμένος, ας τον χρησιμοποιήσουμε σοφά και σωστά για να γίνουμε αιώνια άνθρωποι, έχοντας προσφέρει κάτι στην ανθρωπότητα. Το συναίσθημα, είναι το μαγικό υλικό της δημιουργίας.
Καλό μήνα :)