Του αρέσει. Απο παλιά. Το γνωρίζει κι αυτή, μα δε το ξέρει ακόμη. Είτε δε θυμάται, είτε δε το 'χει συνειδητοποιήσει. Κι όμως την βρίσκει ήδη αρκετά ενδιαφέρουσα. Τόσο που την σκέφτεται δίχως να το επιλέξει. Δεν αναρωτιέται το γιατί. Ξέρει. Λόγω πάθους. Είναι ορθολογιστής. Τουλάχιστον αυτό προσπαθεί. Είναι ακόμη πιό δύσκολο τώρα που ο έρωτας τον κυρίευσε. Δεν μπορεί να τον διαχειριστεί τέλεια ακόμη. Αλλά το παλεύει. Μη ρωτήσεις γιατί. Δεν υπάρχει κάποια να τον αντέξει αλλιώς. Αυτή μοιάζει να συγκρατείται επίσης. Έχουν συναντηθεί μία φορά. Είδε στο βλέμμα το έντονο του χαρακτήρα της, μα και τον πόνο των πληγών του παρελθόντος της. Κατανοεί πλήρως τον λόγο που υπάρχουν κάστρα γύρω απ'την καρδιά της και δεν είναι πολύ παλαιά. Τα έχτισε μετά από τις λεηλασίες. Στόχος του όμως δεν είναι η άλωσή τους. Είναι η συμμαχία. Την χρειάζεται. Κι ίσως τον χρειάζεται κι αυτή. Το βλέπεις όταν οι δύο τους παίζουνε σκάκι, αφού το πλαίσιο είναι φιλικό κι ας κάθονται απέναντι, είναι μόνο για να μάθουν μαζί, εφόσον είναι αρχάριοι στο παιχνίδι της στρατηγικής. Κι η ανθρωπιά δίχως στρατηγική δε μπορεί να επιβιώσει απο τις συνεχείς επιθέσεις της κοινωνίας και της βαρβαρότητας. Θα βρεθούν ξανά λοιπόν για σκάκι. Οι επόμενες κινήσεις θα φανερώνουν περισσότερο τον έναν στον άλλον. Κι ίσως μέσα στις κινήσεις αυτές να υπάρξει και μία πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου