Δημοψήφισμα: ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Πρόσεξε το μετά.

Δημοψήφισμα: ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Πρόσεξε το μετά.

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Στις 14 Ιουλίου λήγει ο πρώτος γύρος του μεγάλου διαγωνισμού εντός της -θεωρητικής προς το παρόν- Ελληνικής ΑΟΖ με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα του Ιονίου και Νότια της Κρήτης, των οποίων η αξία εκτιμάται σε πάνω από 1 τρις και είναι αναγνωρισμένα και αποδεκτά απο ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση των 28 και τις χώρες που η ΑΟΖ τους εφάπτεται στη δική μας, άρα Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη. Ωστόσο οι περισσότεροι μας απασχολούν μονάχα με το δημοψήφισμα λες και η ΑΟΖ είναι μια λεπτομέρεια.
Βλέποντας λοιπόν πώς πηγαίνει... αυτή τη στιγμή, απο προχτές, δεν υπάρχουν πια μέτρα που διακυβεύονται στο τραπέζι διαπραγματεύσεων. Έχει λήξει κάθε ισχύον πρόγραμμα. Άρα το ερώτημα του δημοψηφίσματος που ίσως και να είχε ένα νόημα στην αρχή, τώρα δεν έχει πια κανένα κυριολεκτικά. Με την έννοια του πώς να πεις συμφωνώ ή διαφωνώ σε μέτρα που πια δεν υπάρχουν αφού έχουν αποσυρθεί. Είναι καθαρά συμβολική πλέον η απάντηση.
Οφείλουμε να εξετάσουμε λοιπόν και τις δύο πιθανές απαντήσεις με όλα τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα ώστε να καταλήξουμε στα πιθανά αποτελέσματα της κάθε μίας και να αποφασίσουμε τι προτιμάμε απ'το άλλο, γιατί, αλλά και το πώς θα συνεχίσουμε μετά. Αρχικά θα δώσουμε έμφαση στις αρνητικές συνέπειες του ΟΧΙ και του ΝΑΙ, μιας και κακά τα ψέμματα, δεν θα μας καλοφανεί ότι κι αν βγει εδώ που φτάσαμε. Ωστόσο μετά την πρώτη ανάλυση θα δούμε την υψηλή στρατηγική της χώρας μας και με ποιά απάντηση μπορεί να συνδυαστεί καλύτερα και γιατί. Ξεκινούμε εξετάζοντας το ΟΧΙ και στη συνέχεια το ΝΑΙ.
Σε περίπτωση που υπερισχύσει το ΟΧΙ μιας και το δημοψήφισμα ακόμη δεν αποσύρθηκε, την επομένη ο πρωθυπουργός θα πάει για νέα διαπραγμάτευση. Υποθέτοντας πως δέχονται μετά το ΟΧΙ μας όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να κάνουμε διαπραγμάτευση, γιατί ακόμη κι ένα κράτος να ασκήσει βέτο, ακυρώνεται, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό, όπως κάθε φορά. Οι νέες προτάσεις τους παρ'όλα αυτά πιθανόν να θέτουν ακόμη ισχυρότερα μέτρα στο τραπέζι απ'οτι πριν (χειρότερα για τις τσέπες μας) διότι αντικειμενικά ως τη Δευτέρα θα έχει χειροτερέψει ακόμη περισσότερο η οικονομία της χώρας συνεπώς θα έχουμε να καλύψουμε ακόμη περισσότερα απ'οτι πριν κι απ'οτι τώρα μέχρι να φτάσουμε στα προηγούμενα δεδομένα. Μα ας υποθέσουμε και μια άνευ προηγουμένου μεγαλόψυχη πρόθεση των Ευρωπαίων εταίρων μας θέλοντας να μας προτείνουν πολύ πιο άνετα μέτρα. Πώς θα έπειθαν τους βουλευτές των κομμάτων τους, τις αντιπολιτεύσεις τους, την κοινή γνώμη των λαών τους παρ'όλο το ΟΧΙ μας το οποίο θα φανεί ως αδιαλλαξία μας στους περισσότερους, να στείλουν κι άλλα χρήματα στην Ελλάδα χωρίς να είναι σίγουροι αν, πότε και πώς θα τα πάρουν κι αυτά; Κι αν τους έπειθαν ακόμη, και στη συνέχεια και άλλα κράτη της Ευρώπης ζητούσαν ομοίως χαλαρά μέτρα έχοντας ως "δεδικασμένο" την Ελληνική υπόθεση, θα μπορούσε να το αντέξει η ίδια η Ένωση στο τέλος; Πρέπει να καταλάβουμε οτι πρακτικά για όλους αυτούς τους λόγους δεν είναι τόσο εύκολο να γίνουν όλα όπως μας λένε μερικοί δικοί μας και θα θέλαμε, γιατί είναι πολλοί οι παράγοντες, οι μεταβλητές και οι παίκτες. Κι έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε πώς θα αντιδρούσαμε εμείς ας πούμε αν στην κατάσταση που ήμασταν μας ανακοίνωναν οτι χρειαζόταν να δανείζουμε κιόλας χρήματα απ'τους φόρους μας σε κάποια άλλη χώρα όπως η Εσθονία ή η Πορτογαλία ενώ αυτή είχε κάνει αντίστοιχα δημοψήφισμα που απέρριπτε τα χρήματα και τους όρους που οι υπόλοιποι 18 κρίναμε πως πρέπει να εφαρμοσθούν ως μεταρρυθμίσεις για να εξυγιανθεί το δημοσιο-οικονομικό της σύστημα και να μπορεί και να τα επιστρέφει; Θα δείχναμε άραγε τόσο εύκολα την επιείκεια που απαιτούμε τώρα για εμάς; Καταλαβαίνουμε λοιπόν οτι χρειάζεται να τα βλέπουμε και απο την πλευρά των άλλων και με τα δεδομένα που έχουν αυτοί, για να κατανοήσουμε περισσότερο την κατάσταση και πού βασίζονται οι αποφάσεις κάθε πλευράς δίχως να οργιζόμαστε απλοϊκά εναντίον τους σαν μικρά παιδιά που τους πήραν το γλειφιτζούρι. ενώ ήταν για να μη τους πέσουν τα δόντια. Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο αν το σκεφτείτε και βάλετε τον εαυτό σας στη θέση του δανειστή και έχετε απέναντί σας έναν κακοπληρωτή που δεν σας έχει ακόμη ξεχρεώσει, αρνείται να συμφωνήσει σε τρόπους που του προτείνατε γιατί ταυτόχρονα δεν ήθελε να ζοριστεί περισσότερο, ξέρετε οτι συνεχίζει να σπαταλάει και να κακο-διαχειρίζεται τα χρήματά σας, παράλληλα συνεχίζει να χρειάζεται τα δανεικά σας, και ταυτόχρονα μιλάει στην οικογένειά του πολώνοντάς τη εναντίον σας ως τον κακό της υπόθεσης και τους πείθει να πουν μαζικά όχι σε όρους που του προτείνετε απαιτώντας να αποδεχτείτε εσείς τους δικούς του. Ακόμη και αν είχατε τις αντοχές και την υπομονή δε θα σας ήταν και το πιό εύκολο πρακτικά, ψυχολογικά αλλά και στρατηγικά να πηγαίνετε και με τα νερά του. Αυτή είναι εν μέρη η οπτική ενός απλού Ευρωπαίου που βλέπει την κατάσταση, έτσι πιθανόν θα το βλέπαμε κι εμείς ως εξωτερικοί παρατηρητές σε σχέση με άλλους, οπότε ας υπάρχει στοιχειώδη κατανόηση.
Η κυβέρνησή μας δηλώνει πως ποντάρει στο οτι απ' όλο αυτό δε χάνουμε μόνο εμείς, χάνουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, οπότε είναι εξαναγκασμένοι να δεχτούν τελικά αυτά που θα πάμε ξανά να απαιτήσουμε (το ίδιο είχε λεχθεί και προεκλογικά όμως δυστυχώς δεν είδαμε να συμβαίνει στην πράξη τόσους μήνες). Ωστόσο επειδή εμείς είμαστε αυτοί που χρειάζονται άμεσα δανεικά απ'τους υπόλοιπους, αφήνοντας τον κοινό μας χρόνο να κυλήσει κι άλλο, είμαστε εμείς που θα στερέψουμε πρώτοι απο ρευστό. Το βιώνουμε ήδη με τις κλειστές τράπεζες καθώς είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με το πρόβλημα. Οπότε είναι πραγματικά ανόητο να περιμένουμε να υποχωρήσουν όλοι οι άλλοι πρώτοι. Δεν νομίζω οτι πρόκειται να συμβεί. Η μεγαλύτερη παγίδα για τον λαό μας όμως στην περίπτωση του ΟΧΙ θαρρώ πως είναι η ακόλουθη. Ο πρωθυπουργός μας με ένα ΟΧΙ απο το δημοψήφισμα για τα προηγούμενα μέτρα δε θα έχει καμία δικαιοδοσία να υπογράψει τα νέα αυστηρότερα μέτρα. Με αυτά κατά νου πώς μπορεί τώρα το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος να είναι το όπλο που θα μας οδηγήσει σε νέα καλύτερη συμφωνία απ'οτι μέχρι σήμερα κι όχι το όπλο που θα εξαναγκάσει τη ρήξη; Εντωμεταξύ πρακτικά, ολοένα και στερεύουν οι τράπεζες και ολόκληρη η οικονομία της χώρας η οποία δε θα τροφοδοτείται όσο δεν υπάρχει συμφωνία για ανατροφοδότηση. Εάν δεν υπάρξει στο ενδιάμεσο κάποια πιθανή νέα κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που θα αναγκαστεί να συμφωνήσει στα αυστηρότερα νέα μέτρα (εφόσον η παλιά δε θα το θέλει ή θα κρίνει πως δε το δικαιούται), πιθανόν να μας πουν μερικοί σε κάποια φάση να κόψουμε δικό μας νόμισμα για να μπορούμε να επιβιώσουμε. ΠΡΟΣΟΧΗ τώρα, διότι αν συμβεί αυτό πρέπει να ακολουθήσουν τα επόμενα. Για να έχουμε δικαίωμα δικού μας νομίσματος πρέπει να βγούμε απο το Ευρώ αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα ούτε να φύγεις ούτε να σε διώξουν απο το Ευρώ. Ο μόνος τρόπος λοιπόν είναι να ζητήσεις έξοδο απο την Ευρωπαϊκή ένωση, σύμφωνα με το άρθρο 50 της συνθήκης της Λισαβόνας. Διότι βγαίνοντας οικειοθελώς απο την Ένωση βγαίνεις αυτόματα και απο το κοινό νόμισμα και τότε μόνο έχεις δικαίωμα να κόψεις το δικό σου. Κάντε και τη δική σας αναζήτηση προς τεκμηρίωση.
Για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα των συνεπειών, σε περίπτωση που συμβούν αυτά και ήμασταν τόσο ηλίθιοι για να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο αργότερα, θα βρισκόμασταν χρεωκοπημένοι, με δραχμή, εκτός Ευρώπης. Και αν φανταστούμε πιό μετά το μέλλον θα είχαμε χώρες όπως την Αλβανία, τα Σκόπια (ως Μακεδονία καθώς δε θα είχαμε πια δικαίωμα να θέσουμε βέτο) και τη Βουλγαρία εντός Ευρώπης και Ευρώ. Για να καταλάβουμε, αυτή τη στιγμή 2 ευρώ δικά μας έχουν αναλογική αξία με 10 ευρώ στα Σκόπια. Φανταζόμαστε το αντίστροφο; Φανταζόμαστε 10 εκατομμύρια Ελλήνων εναντίον 400 εκατομμυρίων βορειοδυτικά (ΕΕ) και 80 εκατομμυρίων απο ανατολικά που ψάχνουν πάντα ευκαιρία δημιουργίας επεισοδίου αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, που διεκδικούν ασταμάτητα εδάφη και ακολουθούν μια διαχρονική στρατηγική επεκτατισμού και καταπάτησης; Ακόμη βρίσκονται παράνομα σε Κύπρο και Θράκη. Ακόμη αμφισβητούν σύνορα, δικαιώματα, και γενοκτονίες. Όλοι αυτοί λοιπόν με τα δικά τους συμφέροντα κι εμείς στη μέση απομονωμένοι. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο ως πιθανό σενάριο;
Απο την άλλη μεριά τώρα, με ένα ΝΑΙ στο δημοψήφισμα θα εφαρμοσθούν ακόμη σκληρότερα μέτρα απο πριν. Πιθανότατα σκληρότερα απο όλα τα προηγούμενα, εδώ που φτάσαμε. Το αποτέλεσμα θα είναι να ανασαίνουμε δύσκολα. Μα είναι αναγκαίες ανάσες και χρόνος για να μπορέσουμε να ενεργοποιήσουμε όσο πιό σύντομα την Υψηλή μας Στρατηγική που έχουμε διαχρονικά ως Ελληνισμός αλλά και συγκεκριμένα. Με την ΑΟΖ μας (τετραπλασιασμός εμβαδού της Ελλάδας και συνολική εκτίμηση κοιτασμάτων Φυσικού αερίου και πετρελαίου 1.7 τρις), τις Γερμανικές αποζημιώσεις, τον Ζεόλιθο (εκτίμηση αξίας κοιτασμάτων ως τώρα 30 δις) και την επιτροπή επαχθούς χρέους έχουμε πραγματικά βέλη στην φαρέτρα που αλλάζουνε ριζικά τη ζυγαριά κι απο μικροί παίκτες αποκτάμε πρακτικά εντελώς διαφορετική δυναμική μέσω της ενέργειας αφού γινόμαστε πηγή και κόμβος. Αυτή είναι η υψηλή στρατηγική που έχει ξεκινήσει ήδη η Ελλάδα και συνεχίζει την οποία όταν δεν γνωρίζουμε ερμηνεύουμε εντελώς διαφορετικά τα δεδομένα. Οφείλουμε λοιπόν να μη τη βάλουμε σε πλαίσιο ρίσκου, αβεβαιότητας κι επικινδυνότητας τώρα. Αυτό διασφαλίζεται αποκλειστικά εντός Ευρώπης ώστε να επιδιώξουμε όλα αυτά γρήγορα και με ασφάλεια. Μόνο έτσι κρατούμε τα κεκτημένα και περνούμε στην αντεπίθεση, την ασφαλή ανάκαμψη, την αληθινή ανάπτυξη.

Ο Όμηρος εδώ και 3000 χρόνια μας διδάσκει οτι ο πιο δυνατός, άξιος, γενναίος και υπερήφανος πολεμιστής, ο Αχιλλέας, οργισμένος, δεν κατάφερε ούτε να πάρει την Τροία ούτε να επιστρέψει ζωντανός. Αυτά τα κατάφερε μόνο ο πολυμήχανος και ψύχραιμος Οδυσσέας, με την νοημοσύνη του και τη στρατηγική του. Κι αυτό κάνει έκτοτε ο Ελληνισμός σε κάθε κρίσιμη κατάσταση, γι'αυτό και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Σκέψου την επιλογή του μέλλοντος κι όχι του παρόντος για να παραδόσεις στους επόμενους δικούς σου την ευκαιρία να συνεχίσουν.

*ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΑΛΛΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΕΘΕΣΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΟΠΟΙΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

*ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ -ΧΤΥΠΑ ΞΥΛΟ- ΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΩΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΩΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Φιλικά, Θ.Τ