Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Η μονιμότητα παράγει τίποτα.

Μας ρωτάνε ποιά είναι τα νέα μας, κι απαντούμε "τα ίδια μωρέ, τα ίδια" με ύφος απέχθειας, περίλυπο και αγανακτισμένο. Τι υποκριτές που γινόμαστε!
Αγαπάμε την μονιμότητα και την ρουτίνα γιατί μας δίνει την εντύπωση της ασφάλειας. Ακόμη κι όταν παύει πια να μας γεμίζει, να μας ικανοποιεί, την επιζητούμε. Δεν την αλλάζουμε γιατί μας έχει βολέψει και το ξεβόλεμα είναι πάντα μη αρεστό, ειδικά σ'αυτούς που τους αρέσει να ονειρεύονται. Βέβαια κοιμούνται, αλλά δεν τους αρέσει να το βλέπουν έτσι. Ωστόσο δεν σκέφτονται οτι αν ήταν ξύπνιοι σημαίνει πως θα ήταν και δραστήριοι, και η δράση είναι εξ'ορισμού αντίθετη με την βόλεψη, εφόσον υπάρχει διαρκώς ενέργεια η οποία είναι ικανή να παράγει κάποιο έργο.
Το βλέπουμε και στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, όλοι θέλανε να γίνουν μόνιμοι ώστε να μην κάνουν τίποτα μετά. Ο απόλυτος εκφυλισμός της σκέψης. Μη κάνοντας τίποτα δεν προνόησαν για τα προβλήματα που ήταν αναμενόμενο πως θα έρθουν. Ώσπου τα προβλήματα έγιναν πια εμφανή και γι'αυτούς και τελικά τους ανάγκασαν να κάνουν κάτι. Κι αυτό ήταν το να πολεμούν αυτούς που επιχειρούν να τους αφαιρέσουν την τιποτένια θέση τους.
Ακόμη και στην καθημερινότητα πάντως, όταν ρωτάς μια γυναίκα τι έχει κι ακούς να απαντάει "τίποτα" ξέρεις καλά τι έχει να γίνει στην συνέχεια. Μ'αυτή την έννοια βλέπουμε πως ακόμη κι ένα τίποτα μπορεί να δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα. Ο ανθρώπινος νούς που μας ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα ζώα είναι φτιαγμένος για να σκέφτεται με σκοπό να εξελίσσεται. Γι'αυτό πολέμησε το τίποτα κάνοντας κάτι.
Σε πρώτη φάση σκέψου, είναι ανάγκη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

There Are Two Modes of Being

There are two modes of being Theodoris Tsiamitas There are two modes of being: a) Being conscious by choice, by carefully monitor...