Για την ανέλιξη της Ανθρωπότητας.

Για την ανέλιξη της Ανθρωπότητας
Θεοδωρής Τσιαμίτας


Ο Δάσκαλος και μόνος του παλεύει για τους άλλους,
οι μαθητές παλεύουν μαζί για τον δάσκαλο,
οι υπόλοιποι παλεύουν εναντίον των άλλων,
επειδή παλεύουν για τον εαυτό τους.

Οι υπόλοιποι είναι τα άτομα της κοινωνίας,
οι πολλοί, οι κανονικοί, οι σημαντικοί
εφόσον δουλεύουν για να συντηρούν
και να διαιωνίζουν την εξουσία του συστήματος.

Οι Δάσκαλοι είναι οι προηγούμενοι άνθρωποι
οι μαθητές μαθαίνουν πώς να γίνουν οι επόμενοι,
το πεδίο δράσης τους είναι ο χρόνος,
κι η σχέση τους γέφυρα που ενώνει παρελθόν και μέλλον.

Και οι δύο κατηγορίες είναι άχρηστες στην κοινωνία
και εξ'ορισμού επικίνδυνες για την εξουσία της
κι όταν δεν καταφέρνει να τους αφομοιώσει εξ'αρχής
τους περιθωριοποιεί ή τους εξαφανίζει, αν μπορεί.

Η απανθρωπιά της τους πονάει και τους πληγώνει,
κι οι πληγές τους δεν τους αφήνουν να ξεχάσουν
πως η κοινωνία είναι μάστιγα για την ανθρωπότητα
γιατί αρρωσταίνει και σκοτώνει τους ανθρώπους.

Έτσι αποφασίζουν να γίνουν μαχητές
ενάντια στην βαρβαρότητα της κοινωνίας
για να προστατέψουν την ουσία απ'την εξουσία
και να επιτρέψουν την ανέλιξη της ανθρωπότητας.