Η πρέπουσα σημασία στα μαθήματα ουσίας.

Ας δώσουμε την πρέπουσα σημασία στα μαθήματα ουσίας. Ας δώσουμε την πρέπουσα σημασία στο μάθημα της μουσικής στα σχολεία, είναι πολύ κρίμα κι άδικο που έχει ευτελισθεί θεσμικά αλλά κι από τους ίδιους τους καθηγητές με το να διδάσκεται στείρα και τυπικά, και τις περισσότερες φορές να μην διδάσκεται καν, με συνέπεια οι μαθητές να βλέπουν την ώρα της μουσικής ως την ώρα του κενού και του τίποτα, ως την ώρα που κάνεις διάλειμμα από την μάθηση. Το μάθημα της μουσικής αν διδασκόταν με πάθος, αγάπη και καλή μεθοδολογία θα ήταν από μόνο του ένα σημαντικό κίνητρο για να αρέσει το σχολείο στα παιδιά. Το ίδιο ισχύει για το μάθημα της φιλοσοφίας, για την γυμναστική και την ζωγραφική. Η χαρά της δημιουργίας είναι αναντικατάστατη. Και η ανάγκη της σκέψης πρωταρχική. Αν θεωρούμε τον ελληνικό πολιτισμό τόσο θαυμαστό, γιατί ξεχνάμε αυτά που τον έκαναν τόσο θαυμάσιο; Ας μην υποκρινόμαστε.

Η τέχνη δημιουργεί και εκφράζει κάθε συναίσθημα σε μεγαλύτερες εντάσεις. Είναι η χαρά, η αγάπη, η μελαγχολία, η ελπίδα, η πίστη, ο έρωτας, και πολλά απο αυτά συνδυασμένα πολλές φορές. Στην αρχαία Ελλάδα, οι τέχνες, η φιλοσοφία και η γυμναστική είχαν δεσπόζουσα θέση ακόμη και στην κοινωνία. Σήμερα, στα σχολεία μας, τι σημασία δίνουμε στην ζωγραφική, την μουσική, την γυμναστική και την φιλοσοφία; Είναι τα μαθήματα ουσίας, τα οποία όταν δεν διδάσκονται όπως είναι το πρέπον στα παιδιά μιας κοινωνίας, η κοινωνία αυτή είναι άρρωστη πνευματικά. Τι παιδεία προσφέρει το κράτος στους νέους ανθρώπους; Είναι έγκλημα να μην τους διδάσκει αυτά που εκπολίτισαν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αυτά που οι πρόγονοί τους επινόησαν και εξέλιξαν. Είναι καιρός να δούμε το θέμα σοβαρά και να βελτιώσουμε αυτά τα μαθήματα σε ποιότητα, αλλά και ποσότητα ωρών στα σχολεία μας ώστε η εκπαίδευση να παράγει και παιδεία.