Η εξυπνάδα του λαϊκατζή.

Στην λαϊκή τις προάλλες ψάχναμε μέρος να στήσουμε τον πάγκο μας κι ένας άλλος λαϊκατζής δεν ήθελε να στήσουμε δίπλα του γιατί είχε τα ίδια προϊόντα με εμάς οπότε μας έλεγε να μη στήσουμε εκεί, ενώ βέβαια δεν είχε πουθενά αλλού χώρο. Σε κάποια φάση λοιπόν μετά απο μια μικρή διένεξη μου λέει με ύφος: "Καλός κι ο εαυτούλης μας αλλά να σκεφτόμαστε και λίγο τους άλλους". Γυρνώ και του απαντώ: Εμείς σκεφτόμαστε τους άλλους και γι'αυτό σε ρωτούμε πριν να στήσουμε, αλλιώς θα το είχαμε κάνει ήδη, αλλά για εσένα οι άλλοι είμαστε εμείς, και δεν βλέπω να σκέφτεσαι κάποια λύση για εμάς. Άρα στην ουσία ενώ σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου ζητάς να σκεφτόμαστε κι εμείς τον εαυτό σου.

Οι διπλανοί ακούγανε. Ο "διανοούμενος" λαϊκατζής πήρε μερικές γκριμάτσες βλακείας ανεκτίμητης αξίας -είχε πολύ πλάκα το θέαμα- διότι ένιωσε πως έγινε ρεζίλι επειδή αποστομώθηκε απο την ίδια του την φράση. Τελικά βρήκαμε λύση και στήσαμε στην θέση άλλου ο οποίος πήρε την δική μας και είχε διαφορετικά πράγματα απο τον πρώτο οπότε δεν είχε κανένας πρόβλημα στο τέλος.

Βέβαια το βασικό πρόβλημα έλλειψης ανθρωπιάς του πρώτου δεν λύθηκε, τουλάχιστον αμέσως, τοπικά, απ'ότι φαίνεται.


Να σκέφτεστε τι λέτε, και αν αυτό που συμβουλεύετε στους άλλους το κάνετε κι οι ίδιοι.