Ο ιχνηλάτης του χρόνου.

Ίχνη ανθρωπιάς
είναι τα μόνα
που αξίζει να γυρεύει
ο ιχνηλάτης του χρόνου
για να καταλάβει
οτι υπάρχει
μια συνέχεια
για την ανθρωπότητα
όσο κι αν η κάθε κοινωνία
προσπαθεί με κάθε τρόπο
να ξεχάσει τα πάντα
για να ζει
σε ένα μόνιμο παρόν
δίχως πληγές,
δίχως στεναχώριες,
δίχως κινδύνους
για το σύστημα
και την εξουσία
κι έτσι όλα
θα'ταν δίχως νόημα
γι'αυτό κι εσύ
μην αφήσεις
να ξεχάσουμε ποτέ
για να γίνουμε μαζί
οι προηγούμενοι άνθρωποι
για τους επόμενους.

Λογική και συναίσθημα - δράση κι αντίδραση.

Όταν εξετάσουμε φιλοσοφικά την έννοια της αντίδρασης θα δούμε πως είναι κατώτερη ως πράξη και φυσικά ευκολότερη της δράσης. Όχι επειδή εξ'ορισμού είναι αντίθετή της, αλλά επειδή δεν εμπεριέχει νοημοσύνη. Κάποιος τρομάζει έναν άλλον κι εκείνου του ξεφεύγει ένα επιφώνημα τρόμου, ξαφνιάσματος. Είναι η αντίδραση στην δράση του πρώτου. Δεν σκέφτηκε, δεν ανέλυσε ορθολογικά τα δεδομένα για να πράξει αναλόγως-πως θα μπορούσε άλλωστε σε τόσο ελάχιστο χρονικά διάστημα-απλώς αντέδρασε ενστικτωδώς και άμεσα. Τονίζουμε το άμεσα, διότι η αντίδραση εκδηλώνεται πάντοτε σε ταχύτερο χρονικό διάστημα απ'αυτό της δράσης, εφόσον η δράση συμβαίνει πάντα πρώτη και χρειάζεται προηγουμένως χρόνο για σκέψη, ανάλυση και στρατηγική.

Σε μια σέξι γυναίκα που σκύβει μπροστά μας ξαφνικά στο σούπερ μάρκετ και αποκαλύπτει ερωτογενή σημεία του σώματός της με σκοπό να μας προκαλέσει και μας ερεθίζει, σ'ένα ωραίο τραγούδι που ξαφνικά πετυχαίνουμε στο ραδιόφωνο ενώ αλλάζαμε σταθμούς και μένουμε στον συγκεκριμένο σταθμό που το έβαλε, στα μέτρα που αποφάσισε να πάρει η κυβέρνηση και βγήκαμε σε πορείες, συναντούμε επίσης το φαινόμενο δράσης κι αντίδρασης. Η δράση είναι η γυναίκα που έσκυψε, το τραγούδι που επιλέχθηκε και τα κυβερνητικά μέτρα που ψηφίστηκαν. Η αντίδραση είναι η στήση, το προσωρινό σταμάτημα εναλλαγής ραδιοφωνικών σταθμών και η συμμετοχή στην πορεία. Και σ'αυτά τα παραδείγματα είδαμε πως η αντίδραση ήταν άμεση και αντανακλαστική, δεν χρειάστηκε στρατηγική σκέψη και χρόνο, ενώ δεν συνέβη το ίδιο με την δράση.

Όταν εξετάσουμε ορθολογικά την σκέψη, θα δούμε πως υπάρχει δυνατότητα επιλογής. Με το συναίσθημα αυτό δεν συμβαίνει. Για παράδειγμα, μια γυναίκα παίρνει τον χρόνο της και βάφεται, αρωματίζεται και ντύνεται πολύ όμορφα για να βγει έξω, δρα αποσκοπώντας στο να αρέσει. Ένας άνδρας που την αντικρίζει και αρέσκεται στην στιγμή απ'την εικόνα ή την μυρωδιά της αντιδρά στην δράση της.

Συνεπώς νομίζω πως μπορούμε να καταλήξουμε στο εξής: Η ορθολογική σκέψη μπορεί να παράγει δράση και αναγκαστικά χρειάζεται νοημοσύνη και χρόνο. Το συναίσθημα είναι αντίδραση που δεν χρειάζεται αναγκαστικά νοημοσύνη και χρόνο. Πολλοί έχουν βιώσει ή ακούσει για έρωτες με την πρώτη ματιά, αλλά όχι για αγάπη, διότι η πραγματική αγάπη χρειάζεται τον απαραίτητο χρόνο που θα μας επιτρέψει να έχουμε τα δεδομένα που θα κρίνουμε οτι αρκούν για να αγαπήσουμε τον άλλον. Άρα η αγάπη που χρειάζεται ανάλυση και σκέψη θεωρείται περισσότερο δράση, ενώ ο έρωτας αντίδραση. Γι'αυτό και η πρώτη είναι ανώτερη του δεύτερου.

Σκέφτομαι και γράφω.

2013. Ελλάδα. Οικονομική κρίση. Ραγδαία αύξηση ανεργίας. Ραγδαία αύξηση λαθρομεταναστών. Ραγδαία αύξηση εγκληματικότητας. Ραγδαία αύξηση αυτοκτονιών. Σχεδόν 40 χρόνια μεταπολίτευσης, 2 κόμματα ήταν μόνιμα κυβέρνηση και 2-3 ήταν μόνιμη αντιπολίτευση μέσα στην βουλή. Και σήμερα, μετά από αυτά, το μόνο κόμμα που βγαίνουν να κατηγορήσουν επίσημα, δημοσιογράφοι και λοιποί σε δελτία ειδήσεων και εκπομπές, κατονομάζοντάς το, είναι η Χρυσή Αυγή, η οποία δεν έχει κλείσει ούτε χρόνο ακόμη από τότε που εκλέχτηκε ως αντιπολίτευση. Και να μη θες να τους ψηφίσεις αυτούς τους ανθρώπους, η στάση ενός ολόκληρου σάπιου συστήματος που καταρρέει και που το μείζον πρόβλημά του μετά από όλα αυτά είναι η άνοδος της Χρυσής Αυγής, σίγουρα σε προβληματίζει.

Αφορμή ήταν ένα δελτίο ειδήσεων που μόλις παρακολούθησα, στο οποίο πρώτα παρουσίαζαν την δραματικότητα της κατάστασης στη χώρα, κι έπειτα ένας δημοσιογράφος υποτίθεται ακομμάτιστος άρχισε να παραληρεί λέγοντας εξ’ όλων των άλλων πως δε πρέπει να αφήσουμε να μπει νερό στον μύλο της Χρυσής Αυγής. Και σκέφτομαι: Δεν έχω ακούσει ποτέ δημοσιογράφο, που υποτίθεται οφείλει να είναι ουδέτερος, να εκφράζεται έτσι για κανένα άλλο κόμμα ποτέ. Και μετά από όλα αυτά που ζούμε, με τα κόμματα που έφεραν την χώρα και τον λαό μας ως εδώ, το μόνο κόμμα που κατηγορεί ανοιχτά είναι η Χ.Α? Συγχωρείστε με, αλλά δε μπορώ να μη δω πως κάτι δεν πάει σωστά εδώ...

ΥΓ
Το γεγονός είναι πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν την ίδια τη Χρυσή Αυγή. Θα θεωρήσω γελοίο όμως να σκεφτεί κανείς πως αυτό θέλουν να επιτύχουν, ειδικότερα δημοσιογράφοι και πρόσωπα που είναι γνωστό εδώ και χρόνια το που τοποθετούνται πολιτικά. Άρα, τι ακριβώς συμβαίνει εδώ? Τόσο μεγάλη έλλειψη νοημοσύνης, ή είναι κάτι άλλο που δεν τους αφήνει να αντιληφθούν το τι λένε και τα αποτελέσματα αυτών? Κι εμείς πως μπορεί να μην σκεπτόμαστε και να μην κρίνουμε όλα αυτά ορθολογικά?

Η σκέψη μας κάνει ανθρώπους.

Είμαστε οστά και σάρκα
κύτταρα και μυικοί ιστοί
χημεία και βιολογία
μηχανιστικοί οργανισμοί
μα είναι η σκέψη
και η συνείδηση
που μας κάνει ανθρώπους
αλλιώς θα ήμασταν
σαν τα άλλα ζώα
μόνο ένστικτα
δίχως λογική
δίχως νόημα
δίχως ανθρωπιά,
συμπόνια κι αγάπη.

Έλληνας γίνεσαι, δεν γεννιέσαι ποτέ.

Έλληνας γίνεσαι, δεν γεννιέσαι ποτέ.

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Πρέπει να καταλάβεις πως όταν αποδέχεσαι ή αναπαράγεις την φράση "Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι ποτέ" προσβάλλεις και ευτελίζεις την ουσία της έννοιας του Ελληνισμού, πρώτον γιατί είναι οικουμενικός εφόσον εξ'ορισμού είναι προσφορά προς την Ανθρωπότητα, και δεύτερον διότι υπονοείς πως είναι αποτέλεσμα τύχης, ενώ είναι ανάγκης. Δεν επιλέγουμε εμείς πού, πότε και από ποιόν θα γεννηθούμε, συνεπώς είναι κάτι το τυχαίο. Επιλέγουμε όμως το πώς θα ζήσουμε και το αν θα παράγουμε κάποιο έργο για να αφήσουμε για τους επόμενους άλλους, πριν να φύγουμε. Έχω γνωρίσει ξένους να φέρονται πιο ελληνικά από Έλληνες. Και μη ξεχνούμε πως ο Εφιάλτης ήταν κι αυτός Έλληνας από βιολογικής άποψης, όμως αυτός που άξιζε τον τίτλο ήταν ο Λεωνίδας κι όχι ο προδότης. Ο Ελληνισμός λοιπόν δεν κοιτάζει βιολογικά το άτομο, αλλά το έργο του ανθρώπου.
Για να γίνεις Έλληνας θέλει αξίες, μνήμη, κότσια και νοημοσύνη. Αν πιστεύεις οτι αρκεί το γεγονός πως έτυχε να γεννηθείς σε ένα κράτος το οποίο το έγραψε στην ταυτότητά σου, σκέφτεσαι σαν βάρβαρος, διότι δεν έχεις καταλάβει την ουσία του Ελληνισμού, και όταν έρθουν τα δύσκολα θα μας αφήσεις ή θα μας προδώσεις.

Προς όλους όσους ντρέπονται που είναι Έλληνες.

Ο θρυλικός γέρος του Μοριά, πρωτοστάτησε στην Ελληνική επανάσταση και στην απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους, και φυλακίστηκε 3 φορές από το ελληνικό κράτος. Ο σοφός δάσκαλος Σωκράτης, δίδαξε και θεμελίωσε την μέθοδο της μαιευτικής κι έγινε ένας από  τους μεγαλύτερους δασκάλους και φιλοσόφους της ανθρωπότητας, διαχρονικά, και καταδικάστηκε από το Αθηναϊκό κράτος. Ο γίγαντας Λεωνίδας αφού απογοητεύτηκε από  την ηγεσία της Σπάρτης, στάθηκε απέναντι στην μεγαλύτερη πολεμική μηχανή του κόσμου με 300 άνδρες Σπαρτιάτες και προδόθηκε από Έλληνα, κατά συνέπεια έπεσε μαζί με τους 300 του μέχρι και τον τελευταίο στο πεδίο της μάχης. Κανένας τους δεν ντράπηκε ποτέ που ήταν Έλληνας. Διότι οι ίδιοι ήταν αυτοί που αξίζουν να λέγονται Έλληνες.

Όσοι λοιπόν ξεστομίζουν τούτο τον λόγο, δηλαδή πως ντρέπονται που είναι Έλληνες, τους λέω πως καλά κάνουν, διότι δεν το αξίζουν, ούτε στο ελάχιστο, διότι Έλληνας γίνεσαι και δεν γεννιέσαι. 

Όπως έκανε κι ο Χριστός.

-Γιατί είσαι έτσι μαθητή, τι έχεις?
-Με πληγώνει η υποκρισία της κοινωνίας των τύπων, ιδιαίτερα τέτοιες ημέρες συμβολικές.
-Δε σε πληγώνει η ανάμνηση της Ανάστασης.
-Με πληγώνει η λησμονιά του πόνου και της σταύρωσης.
-Σαν να μην έγιναν ποτέ, για τα άτομα και την κοινωνία.
-Εξ'άλλου ήταν Θεός, αναστήθηκε στο τέλος, όλα ήταν εύκολα.
-Κι έτσι δεν έχουν αξία εφόσον τα ερμηνεύουμε με τέτοιο τρόπο.
-Στην εκκλησία το μόνο που βλέπεις είναι καλοντυμένους υποκριτές.
-Άρα ήσουν τέτοιος κι εσύ.
-Αφού όλοι ήταν έτσι...
-Το θέμα είναι οτι κι εσύ ήσουν έτσι. Να κοιτάς τον εαυτό σου.
-Μα εσύ που μου το λες δε το κάνεις.
-Ο δάσκαλος δεν κοιτάζει ποτέ τον εαυτό του.
-Σωστά. Βλέπει τον μαθητή.
-Ζει, και πεθαίνει για τον μαθητή.
-Όπως έκανε κι ο Χριστός.
-Όπως έκανε κι ο Χριστός.

Η πολυπλοκότητα και η περιπλοκότητα του συναισθήματος.

Το συναίσθημα δύναται να γίνει ένα πολύπλοκο και περίπλοκο πλαίσιο, μέσα στο οποίο μερικές φορές δε μπορείς να απομονώσεις και να ξεχωρίσεις την κάθε πλοκή του. Κάποτε συμβαίνει να βιώνουμε συναισθήματα με μεγάλη ένταση την οποία δεν κατανοούμε ακριβώς, τι είναι, γιατί, κι απο που προέρχεται. Όμως είναι εκεί, υπάρχει, και κάπου, κάπως, πρέπει να διοχετευτεί. Άλλωστε τα συναισθήματα είναι ενέργεια, κι όπως όλα, έτσι κι εμείς έχουμε ένα ενεργειακό όριο.
Όταν ένα συναίσθημα αποκτήσει τεράστιες εντάσεις μπορεί να αποβεί και αυτοκαταστροφικό. Ποσες φορές έχουμε δεί, ακούσει ή διαβάσει για πράξεις ακραίες, απάνθρωπες, που έγιναν απο άτομα που έδρασαν υπό την επήρεια έντονου συναισθηματισμού; Πόσες φορές έχουμε ακούσει την έκφραση "ήταν έγκλημα πάθους"; Δεν θεωρώ πως είναι εξ'ορισμού θετικό το συναίσθημα, διότι εν απουσία ορθολογικής σκέψης και συνείδησης μετατρέπεται σε κάτι το αρνητικό. Συνεπώς το καθοριστικό εδώ είναι η νοημοσύνη και η συνειδητότητα, δύο έννοιες που συνυπάρχουν απαραίτητα σε έναν άνθρωπο, διότι η πρώτη είναι αυτή η οποία επιτρέπει την εξέλιξη, ενώ η δεύτερη αποφασίζει για την διαχείριση της πρώτης. Τι είμαστε αν όχι η συνείδησή μας; Πως θα υπήρχαμε αν δεν ξέραμε οτι υπάρχουμε; Και πως θα ξέραμε οτι υπάρχουμε δίχως την συνείδηση; Ο Ρενέ Ντεκάρτ μας είπε το "σκέφτομαι, άρα υπάρχω", αυτό όμως ήταν μια συνειδητοποίηση, δηλαδή η σκέψη της σκέψης.
Όντας συνειδητοποιημένοι λοιπόν, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανένα συναίσθημά μας να καταστεί κάτι το καταστροφικό. Αντιθέτως, έχουμε την δυνατότητα να το μετατρέψουμε σε δημιουργικό, διότι ξέρουμε πως δίχως τους άλλους δεν θα είχαμε νόημα εμείς, και εφόσον οι άλλοι υπάρχουν για εμάς, θα υπάρχουμε γι'αυτούς, συνυπάρχοντας μαζί τους και προσφέροντας. Έτσι δημιουργείται η οντότητα της Ανθρωπότητας, της οποίας οι άνθρωποι είμαστε μέρη και μέλη της.