Όποτε η κοινωνία λέει: "μην αφήνεις τα όνειρά σου, νοιάξου για το τώρα, ζήσε την στιγμή" εγώ ακούω "κοιμήσου κι άλλο, δε χρειάζεσαι μετά, μπορείς να ψοφήσεις".
Διότι πολύ απλά, όνειρα βλέπεις μόνο στον ύπνο σου, και ποτέ όταν είσαι ξύπνιος-έξυπνος. Κι όπως λέει το τραγούδι "όταν κοιμάσαι άλλοι γράφουν ιστορία".
Έπειτα, το τώρα περνάει αμέσως και άλλα "τώρα" έρχονται μετά, αλλά επειδή δεν έχεις νοιαστεί για το μετά γίνεσαι "πριν" πριν καν το καταλάβεις.
Και η στιγμή είναι στιγμιαία, κι όπως το "τώρα" έτσι κι αυτή περνάει αμέσως. Οπότε σου προτείνουν να ζήσεις την στιγμή, επειδή προφανώς δεν χρειάζεσαι και περισσότερο.
Κι ο λόγος για όλα αυτά είναι απλός: Για την κοινωνία δεν είσαι άνθρωπος, αλλά άτομο, αριθμός, ψηφοφόρος, αναλώσιμος, επειδή την ενδιαφέρει η εξουσία και γι'αυτό μένει εκτός ουσίας. Κι όταν κάποιος βρίσκεται στην εξουσία, τον ενδιαφέρει το "τώρα" εκείνο να γίνει μόνιμο για να διατηρηθεί εκεί. Γι'αυτό και δεν θέλει να σου περνάει το "μετά" απ'το μυαλό και πολύ-πολύ, καλά είναι κι έτσι. Για την κοινωνία δεν είσαι μοναδικός, αφού είναι πολλά τα νούμερα, ωστόσο προσπαθεί να σε πείσει πως είσαι, για να βοηθήσεις να παραμείνει. Φέρ'τε απλά στο νου σας βουλευτές, ή εκλεγόμενους σε οποιονδήποτε τομέα ή φορέα, και θυμηθείτε πώς λειτουργούν και συμπεριφέρονται σε κάθε έναν ψηφοφόρο προεκλογικά. Όλοι θα έχετε βρεθεί σε τέτοια κατάσταση, δε μπορεί. Σου μιλάνε ξαφνικά λες και έγινες κάποιος πολύ κοντινός, πολύ δικός τους άνθρωπος, κάτι το ιδιαίτερο και σημαντικό γι'αυτούς το οποίο νοιάζονται βαθιά, συμπάσχουν μαζί του και προσπαθούν να σε πείσουν οτι θέλουν να σε βοηθήσουν, ειδικά εσένα, ναι, εσένα! Δεν είσαι πια απλώς ένας κάποιος ανάμεσα σε όλους, είσαι ΕΣΥ, γι'αυτό, ψήφισε. Μετά μπορείς και να ψοφήσεις. Αφού μόλις έχεις ψηφίσει, εκείνη η βαθιά έγνοια χάνεται ως δια μαγείας, δεν έρχονται πια αυτοί να σε βρουν όπως λίγο πριν τις εκλογές, αλλά τους ψάχνεις εσύ για να τους ρωτήσεις πότε θα κάνουν ή γιατί δεν κάνουν αυτά που σου υποσχέθηκαν και δεν τους βρίσκεις. Είναι λόγω πολλών υποχρεώσεων βέβαια, μην πάει το μυαλό σου ποτέ στο πονηρό. Βέβαια, η ίδια η κοινωνία πάλι έρχεται συχνά απ'τα παρασκήνια, κάτω απ'το τραπέζι και σου λέει να είσαι πονηρός, να σκέφτεσαι πονηρά, με την πονηριά θα πας μπροστά. Το θέμα είναι πως συνήθως την πονηριά την συνοδεύει και η λέξη "κουτο". Ενώ την εξυπνάδα όχι. Και ένας δούλος χρειάζεται να δουλεύει, όχι να σκέφτεται, άρα είναι ιδανικό όταν είναι κουτός. Γι'αυτό είναι προτιμότερο να είμαστε έξυπνοι, δηλαδή εκτός ύπνου. Γιατί ενώ μπορεί να νομίζουμε οτι η πονηριά και η εξυπνάδα ταυτίζονται επειδή έχουν να κάνουν με την νοημοσύνη, η διαφορά στις δύο έννοιες είναι οτι στην δεύτερη υπάρχει το στοιχείο της συνείδησης, ενώ στην πρώτη όχι. Γι'αυτό και συχνά έχει αρνητική χροιά η πονηριά. Η εξυπνάδα και η νοημοσύνη απεναντίας.
Και τι κάνει τον άνθρωπο, ανθρώπινο; Η συνείδηση. Και τι είναι η συνείδηση; Σκέψη πάνω στην σκέψη. Μόλις σκεφτείς οτι σκέφτεσαι, το συνειδητοποιείς. Μόλις συνειδητοποιείς γνωρίζεις. Μόλις γνωρίζεις είσαι ικανός να αποφασίσεις. Θα ανήκεις στην κοινωνία ή στην ανθρωπότητα; Η πρώτη είναι του παρόντος, της επικαιρότητας και της εξουσίας, ενώ η δεύτερη του παρελθόντος και του μέλλοντος, της διαχρονικότητας και της ουσίας. Διότι όλοι οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι που πέρασαν και θα περάσουν ποτέ απο τον κόσμο μας, αφήνουν μέσω του έργου προσφοράς τους το διαχρονικό τους στίγμα για τους άλλους. Εσύ, που θέλεις να ανήκεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου