Σήμερα η κοινωνία το γιορτάζει. Θεωρεί πως είναι μια σημαντική ημέρα, διότι θυμάται την γέννηση του θεού της. Βέβαια, δεν συνειδητοποιεί οτι τις υπόλοιπες τον ξεχνά και τον γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Θα θυμάται την γέννεση και τον θάνατό του 2 φορές τον χρόνο, μα τον υπόλοιπο θα ξεχνά παντελώς το ενδιάμεσο, την ζωή και το έργο του δηλαδή. Αλλά πότε η κοινωνία ήταν της ουσίας κι όχι του φαίνεσθαι; Είναι αναμενόμενη η στάση της, συνηθισμένη πια. Μα μερικοί άνθρωποι είναι δύσκολο να συνηθίσουν και να μη πονούν μπροστά στη ματαιότητα και την απάνθρωπη υποκρισία της. Ίσως δεν μεγάλωσα αρκετά ακόμη, δε ξέρω. Ίσως και να μην συνηθίσω ποτέ και να με πειράζει πάντα. Δεν με πειράζει η γιορτή και η επέτειος, χρειάζονται. Μα δεν μπορώ να καταλάβω: αν όντως θεωρούσαν όλοι τους τόσο σημαντικό όλο αυτό που γίνεται κάθε Χριστούγεννα -οικογένεια, γιορτινή ατμόσφαιρα, συντροφιά γύρω απ'το τραπέζι και το δέντρο, ανθρωπιά, αλληλεγγύη- τότε γιατί δεν το συνεχίζουν όλο τον χρόνο; Άρα, είναι απλώς μια μικρή εκτόνωση της όποιας στιγμιαίας ανθρωπιάς διαθέτουν τα άτομα της κοινωνίας, και μετά επιστρέφουν στην καθημερινότητα, την ρουτίνα, την δουλειά, στην ατομικότητά τους, στα ίδια, στο ίδιο τίποτα, το οποίο θεωρούν σημαντικότερο καθώς φαίνεται γι'αυτό και το επαναλαμβάνουν σε όλη την διάρκεια της ύπαρξής τους κατά κόρον.
Πόσο γνωρίζουμε πραγματικά τον Χριστό; Πόσο τον έχουμε μελετήσει, και πόσο έχουμε σκεφτεί τα όσα είπε; Πόσο τον έχουμε καταλάβει; Ξέρουμε γιατί πιστεύουμε, ή είναι επειδή πιστέψαμε πως πρέπει να πιστέψουμε όπως μας είπαν και κάνουν οι περισσότεροι γύρω μας, αυθαίρετα; Θυμόμαστε την γέννεση και τον θάνατό του, μα γιατί ξεχνούμε την ζωή του που ήταν και το έργο του; Δίχως αυτό θα είχε νόημα η Ανάσταση; Είναι ερωτήματα που οφείλουμε να θέσουμε στους εαυτούς μας.
Σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν στέκεστε την ώρα που διαβάζετε αυτό, εύχομαι το πνεύμα των Χριστουγέννων να φέρει ως δώρο σκέψεις για όλους μας, για να γίνουμε πιο συνειδητοποιημένα καλύτεροι άνθρωποι, πιο ανθρώπινοι. Καλά Χριστούγεννα.
Πόσο γνωρίζουμε πραγματικά τον Χριστό; Πόσο τον έχουμε μελετήσει, και πόσο έχουμε σκεφτεί τα όσα είπε; Πόσο τον έχουμε καταλάβει; Ξέρουμε γιατί πιστεύουμε, ή είναι επειδή πιστέψαμε πως πρέπει να πιστέψουμε όπως μας είπαν και κάνουν οι περισσότεροι γύρω μας, αυθαίρετα; Θυμόμαστε την γέννεση και τον θάνατό του, μα γιατί ξεχνούμε την ζωή του που ήταν και το έργο του; Δίχως αυτό θα είχε νόημα η Ανάσταση; Είναι ερωτήματα που οφείλουμε να θέσουμε στους εαυτούς μας.
Σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν στέκεστε την ώρα που διαβάζετε αυτό, εύχομαι το πνεύμα των Χριστουγέννων να φέρει ως δώρο σκέψεις για όλους μας, για να γίνουμε πιο συνειδητοποιημένα καλύτεροι άνθρωποι, πιο ανθρώπινοι. Καλά Χριστούγεννα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου