Γυναίκες.

Γυναίκες

Θεοδωρής Τσιαμίτας

Οι γυναίκες είναι όμορφες, είναι τσαχπίνες, είναι ερωτικές, είναι σέξι, είναι καυτές, είναι ναζιάρες, ελκυστικές, είναι γλυκές, ευαίσθητες, τρυφερές, απαλές, προσεγμένες, αρωματισμένες, είναι πολλές, είναι ωραίες, είναι απαραίτητες, είναι σύζυγοι, είναι μητέρες. Μα και όλα αυτά μαζί, δεν θα σήμαιναν τίποτε εάν δεν ήταν πρώτα άνθρωποι.
Αυτό που ψάχνω να εντοπίσω σε μια γυναίκα θεωρώντας το θεμελιακό, είναι αν είναι ανθρώπινη. Διότι εν τέλη, πάνω απ'την εμφάνιση, την ανθρωπιά της θα ερωτευτώ. Δίχως αυτή, στην καλύτερη περίπτωση θα μοιάζει με ωραία γκόμενα. Τίποτε περισσότερο.
Η όψη μπορεί να δημιουργήσει ενθουσιασμό, μα σύντομα πάντοτε σβήνει. Η σάρκα μπορεί να προσφέρει ηδονή, μα είναι μονάχα στιγμιαία. Και τα ζώα ενθουσιάζονται, συνουσιάζονται και το ευχαριστιούνται. Μα ο άνθρωπος που ξεχωρίζει απ'τα υπόλοιπα, δεν είναι μόνο επειδή έχει ξεχωριστές ικανότητες λόγω της νοημοσύνης του, αλλά και ξεχωριστές ανάγκες. Εδώ έρχεται η ανθρωπιά, που είναι η ενσυνείδητη προσφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο, και μέσω αυτής μπορείς να προσφέρεις τα πάντα, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό. Γι'αυτό και όταν την ερωτευτείς, την αγαπάς για πάντα.
Λοιπόν, κορίτσια, κοπέλες, γυναίκες, είναι μια χαρά να προσέχετε και όλα τα υπόλοιπα, μα το κυριότερο ερώτημα είναι: προσέχετε για να είσαστε ανθρώπινες;