Ανθρώπινες ευχές και κοινωνικές κοροϊδίες.

Ανθρώπινες ευχές και κοινωνικές κοροϊδίες

Θεοδωρής Τσιαμίτας

-Γιατί δεν έχεις τα γενέθλιά σου στο facebook; Είδες που το ξέχασα και δεν σου ευχήθηκα κιόλας;
-Είδα.
-Λοιπόν, βάλ'τα να φαίνονται ρε άνθρωπε για να μη τα ξεχάσω ξανά.
-Αν το πρόβλημά σου είναι οτι τα ξεχνάς, τότε αυτό δεν θα το επιλύσει.
-Τι εννοείς;
-Και να τα βάλω, εσύ πάλι θα τα ξεχνάς. Το facebook απλώς θα σου τα υπενθυμίζει.
-Ναι, έστω. Αυτό θέλω, τουλάχιστον να σου εύχομαι εγκαίρως.
-Αν αυτό είναι όντως που θέλεις, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, ευχήσου μου και τώρα.
-Ναι αλλά πάνε μέρες που έχουν περάσει.
-Αν πιστεύεις τις ευχές σου τότε τί σε εμποδίζει;
-Πιστεύω, αλλά δεν είναι το ίδιο.
-Απο πότε το δικαίωμά σου να εύχεσαι περιορίζεται σε μια ημέρα μόνο; Και ποιός στο περιόρισε;
-Ξέρω κι εγώ... η κοινωνία.
-Τότε ας γράψουμε την κοινωνία στα παλιά μας τα παπούτσια και ας ευχηθούμε ως άνθρωποι, ανθρώπινα κι ειλικρινά. Χρόνια σου καλά πρώτα απ'όλα, πολλά, ενσυνείδητα.
-Τελικά μου ευχήθηκες εσύ και δεν έχω καν τα γενέθλιά μου.
-Ναι, και γι'αυτό ξέρεις οτι δεν υπάρχει τίποτε το τυπικό και ψεύτικο στην ευχή μου. Την εννοώ.
-Το ξέρω. Και σου ανταποδίδω με την καρδιά μου.
-Ας αφήσουμε λοιπόν τα άτομα να εκδηλώνουν την γελοία κοινωνικότητά τους στο facebook, κάθε φορά που θα γράφει κάποιου τα γενέθλια και ξαφνικά θα τον θυμούνται, ενώ μπορεί να μην τον γνωρίζουν καν, κι ας προσπαθήσουμε να γίνουμε όσο το δυνατόν πιό ανθρώπινοι, γνωρίζοντας καλύτερα ο ένας τον άλλον.