Αιώνια ανθρώπινα ερωτήματα
Θεοδωρής Τσιαμίτας
Όσο αδιανόητη μοιάζει η σκέψη πως κάποιος κάποτε δημιούργησε κάτι και απο τότε ξεκίνησε η "Δημιουργία" διότι αμέσως εμφανίζεται η ερώτηση "κι αυτόν ποιός τον δημιούργησε" χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική λογική απάντηση μέχρι και σήμερα, τόσο αδιανόητη μοιάζει και η σκέψη πως η δημιουργία έτυχε-έγινε απο μόνη της, διότι αμέσως εμφανίζεται η ερώτηση "πώς γίνεται απο το απόλυτο τίποτα να δημιουργήθηκε κάτι που έχει δομή, συνέπεια και συνέχεια";
Πόσους και πόσους φιλοσόφους έχουν ταλανίσει αυτά τα αιώνια ανθρώπινα ερωτήματα. Η Ανθρωπότητα έχει βασανιστεί και έχει προσπαθήσει να βρεί απαντήσεις σε όλη της την ιστορία ανα τους αιώνες. Απαντήσεις που δεν στάθηκαν απόλυτα ικανοποιητικές διότι ακόμη αναρωτιόμαστε, αν φυσικά έχουμε ακόμη το προνόμιο να χρησιμοποιούμε το "δώρο" της σκέψης και δεν βολευόμαστε με απαντήσεις αστείες και παιδιάστικες. Μπορεί άραγε η σκέψη να ξεπεράσει αυτά τα όρια; Μπορεί να βρεί απαντήσεις που θα μπορέσουν να σταθούν στον άνεμο της λογικής κριτικής σκέψης του ανθρώπου που διψάει για αλήθεια;
Ως τώρα μου φαίνεται πως ακόμη και τα προς το παρόν ανεξήγητα γίνονται για κάποιον λόγο. Το έχω υποψιαστεί έντονα κάποιες φορές στην ζωή μου. Έτσι, μάλλον αποδέχομαι το πεπρωμένο. Γιατί η νοημοσύνη μου με υποψιάζει πως υπάρχει κάποιου είδους νους πίσω και γύρω απο όλα αυτά. Το αποκαλώ Θεό. Δεν θέλω να του δώσω συγκεκριμένες ιδιότητες, χαρακτηριστικά. Μπορώ να φανταστώ όμως την ύπαρξή του όπου δίνει νόημα στα πάντα. Δίνει νόημα στο να ψάχνει ο Άνθρωπος τις ρίζες του και τον σκοπό του. Αλλιώς τίποτα δεν θα είχε αξία να ψάξεις, να αναρωτηθείς. Δεν θα είχε καν αξία να ζήσεις, αν απλά τελείωνες μια στιγμή. Διότι καμιά στιγμή δεν έχει αξία αν δεν υπάρχει συνέχεια. Ποτέ το παρόν δεν θα άξιζε χωρίς μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου