Μιάς και διανύουμε την πιό κρίσιμη προεκλογική περίοδο των τελευταίων χρόνων-κι εφόσον θέλω να είμαι υπεύθυνος πολίτης -άρα οφείλω να ψάχνω, να ενημερώνομαι, να σκέφτομαι, να κρίνω, να συγκρίνω και να επιλέγω- μου ήρθε μια σκέψη που επεξεργάζομαι αυτή την στιγμή και είναι ανάγκη να μοιραστώ. Θεωρώ οτι σαν ψηφοφόροι δεν πρέπει να είμαστε μονάχα παθητικοί, δηλαδή να ακούμε λεγόμενα, θέσεις, προτάσεις κι υποσχέσεις και να επιλέγουμε ποιές μας γυαλίζουν περισσότερο στο μάτι, αλλά είναι το πρέπον να είμαστε και ενεργητικοί, δηλαδή να έχουμε κι οι ίδιοι προτάσεις και αιτήματα απο τους πολιτικούς. Αντί μονάχα να ακούμε τι έχουν να μας πούν, να έχουμε κι εμείς να τους πούμε, να τους ζητήσουμε, να απαιτήσουμε. Εξ'άλλου έτσι δημιουργήθηκε η δημοκρατία. Οι Αθηναίοι πολίτες ζητούσαν, απαιτούσαν και έλεγαν την γνώμη τους ανοιχτά στους πολιτευόμενους.
Υπάρχει μια ύπουλη νοητική παγίδα για τους ψηφοφόρους που είναι περισσότερο παθητικοί σε κάθε προεκλογική φάση που δεν την βλέπουν και συνεχίζουν να πέφτουν σ'αυτή. Διότι έτσι, οι υποψήφιοι είναι που ορίζουν το παιχνίδι ψυχολογώντας την μάζα και βλέποντας τις αντιδράσεις της. Έτσι παρασκευάζουν ή ανασκευάζουν τα λόγια τους μέχρι να διασφαλίσουν πως θα κερδίσουν την εύνοια μεγάλου ποσοστού της. Επειδή όμως δεν είναι βλάκες, ξέρουν πώς να θέσουν τις υποσχέσεις τους, πώς να τις πλασάρουν ώστε αρχικά να ακουστούν ωραίες, να δελεάσουν κι έπειτα όταν δεν θα εφαρμοστούν να μπορούν να δικαιολογηθούν. Έτσι, ο μοναδικός τους στόχος γίνεται η νίκη στις εκλογές, όχι το καλό της χώρας και των ανθρώπων της. Και γι'αυτό λένε και υπόσχονται τα πάντα, αλλά αυτά "τα πάντα" μένουν στα λόγια. Ως αποτέλεσμα δεν υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα και δεν προχωράει η ανάπτυξη της παιδείας, της οικονομίας, του πολιτισμού. Εκτός αυτού, αφήνει τους πολιτικούς ελεύθερους να κάνουν σχεδόν ότι θέλουν, να δρούν ατομιστικά, χωρίς να αισθάνονται πίεση κι έλεγχο απο τους πολίτες. Όλα αυτά είναι που δημιουργούν τις κρίσεις. Οικονομικές και μή.
Τώρα όπως έχει η κατάσταση είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε οτι η ΑΟΖ είναι η μόνη λύση στο πρόβλημα που έχουμε σαν κράτος και να απαιτήσουμε απο όλους τους πολιτικούς που διεκδικούν την εξουσία της χώρας να δεσμευτούν στην θέσπιση και μετά την οριοθέτησή της. Το χρέος είναι μονάχα ένα μικρό ποσοστό μπροστά στο κέρδος που θα έχουμε απο το αέριο και το πετρέλαιο του Αιγαίου, του Ιoνίου και νότια της Κρήτης. Μπορούμε να γίνουμε μια μεγάλη πετρελαιοπαραγωγός χώρα παγκοσμίου εμβέλιας. Αυτά δεν είναι απλώς λόγια μα μελέτες, έρευνες κι επιστημονικές ενδείξεις. Για να αρχίσουν εξορύξεις όμως είναι αναγκαία πρώτα η θέσπιση της ΑΟΖ όπως προβλέπεται απο το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Αυτό είναι το όραμα του ελληνικού λαού πλέον, αυτό ζητούμε και απαιτούμε όλοι όσοι καταλαβαίνουμε την αξία του. Οπότε στις εκλογές της 17 Ιουνίου ψηφίζουμε για να βγάλουμε την κυβέρνηση που θα θεσπίσει την ΑΟΖ.
Υπάρχει μια ύπουλη νοητική παγίδα για τους ψηφοφόρους που είναι περισσότερο παθητικοί σε κάθε προεκλογική φάση που δεν την βλέπουν και συνεχίζουν να πέφτουν σ'αυτή. Διότι έτσι, οι υποψήφιοι είναι που ορίζουν το παιχνίδι ψυχολογώντας την μάζα και βλέποντας τις αντιδράσεις της. Έτσι παρασκευάζουν ή ανασκευάζουν τα λόγια τους μέχρι να διασφαλίσουν πως θα κερδίσουν την εύνοια μεγάλου ποσοστού της. Επειδή όμως δεν είναι βλάκες, ξέρουν πώς να θέσουν τις υποσχέσεις τους, πώς να τις πλασάρουν ώστε αρχικά να ακουστούν ωραίες, να δελεάσουν κι έπειτα όταν δεν θα εφαρμοστούν να μπορούν να δικαιολογηθούν. Έτσι, ο μοναδικός τους στόχος γίνεται η νίκη στις εκλογές, όχι το καλό της χώρας και των ανθρώπων της. Και γι'αυτό λένε και υπόσχονται τα πάντα, αλλά αυτά "τα πάντα" μένουν στα λόγια. Ως αποτέλεσμα δεν υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα και δεν προχωράει η ανάπτυξη της παιδείας, της οικονομίας, του πολιτισμού. Εκτός αυτού, αφήνει τους πολιτικούς ελεύθερους να κάνουν σχεδόν ότι θέλουν, να δρούν ατομιστικά, χωρίς να αισθάνονται πίεση κι έλεγχο απο τους πολίτες. Όλα αυτά είναι που δημιουργούν τις κρίσεις. Οικονομικές και μή.
Τώρα όπως έχει η κατάσταση είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε οτι η ΑΟΖ είναι η μόνη λύση στο πρόβλημα που έχουμε σαν κράτος και να απαιτήσουμε απο όλους τους πολιτικούς που διεκδικούν την εξουσία της χώρας να δεσμευτούν στην θέσπιση και μετά την οριοθέτησή της. Το χρέος είναι μονάχα ένα μικρό ποσοστό μπροστά στο κέρδος που θα έχουμε απο το αέριο και το πετρέλαιο του Αιγαίου, του Ιoνίου και νότια της Κρήτης. Μπορούμε να γίνουμε μια μεγάλη πετρελαιοπαραγωγός χώρα παγκοσμίου εμβέλιας. Αυτά δεν είναι απλώς λόγια μα μελέτες, έρευνες κι επιστημονικές ενδείξεις. Για να αρχίσουν εξορύξεις όμως είναι αναγκαία πρώτα η θέσπιση της ΑΟΖ όπως προβλέπεται απο το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Αυτό είναι το όραμα του ελληνικού λαού πλέον, αυτό ζητούμε και απαιτούμε όλοι όσοι καταλαβαίνουμε την αξία του. Οπότε στις εκλογές της 17 Ιουνίου ψηφίζουμε για να βγάλουμε την κυβέρνηση που θα θεσπίσει την ΑΟΖ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου